Κανά, Περίδης, Καλημέρη: «Για πού το 'βαλες καρδιά μου, μ’ ανοιχτά πανιά…»

της Φιλουμένας Ζλατάνου

Μια συνάντηση που καιρό την περιμέναμε. Τρεις καλλιτέχνες, ένας τραγουδοποιός και δύο Ερμηνεύτριες με κεφαλαίο Ε, που κινούνταν σε κοινά, στην πλειοψηφία, μουσικά μονοπάτια, ένωσαν τις δυνάμεις τους. Ή αλλιώς δυο Θεσσαλονικιές και ένας Αθηναίος, ή απλά η Μελίνα Κανά, η Λιζέτα Καλημέρη και ο Ορφέας Περίδης μαζί στη σκηνή. Το αποτέλεσμα; Εκρηκτικό.

Ένα πρόγραμμα που μοιράζεται σε δύο μέρη, όπου στο πρώτο, μετά από μια πολύ δυνατή έναρξη που σου εξάπτει το ενδιαφέρον για το τι μέλλει γενέσθαι, ανεβαίνουν ο καθένας ξεχωριστά και τραγουδάνε κομμάτια από τη δισκογραφία τους και στο δεύτερο εναλλάσσονται σε δυαδικά και τριαδικά σχήματα, με διφωνίες, τριφωνίες και πολύ δεμένα τραγούδια.

Το πρόγραμμα διαθέτει ροή και ουσία, συναίσθημα και διασκεδαστική χροιά, φωνές που ξεχειλίζουν από μελωδικότητα, αίσθημα και δύναμη. Τι να πει κανείς για τη Μελίνα Κανά που εμφανώς ανανεωμένη, κάνει δική της τη σκηνή και ξέρει να παρασέρνει τον κόσμο σε διαβαθμίσεις αισθήσεων και συναισθημάτων; Να πει ίσως ότι τα τραγούδια επιστρέφουν στην αρχική και ιδανική ερμηνεύτριά τους επί σκηνής, με υπέροχη στιγμή την α καπέλα ερμηνεία του τραγουδιού του Θανάση Παπακωνσταντίνου «Αερικό».

Για τη Λιζέτα Καλημέρη, με την βαθιά, βραχνή, γλυκιά χροιά που γνωρίζει πώς να σε περάσει από τη χαρά και την ελπίδα, στη νοσταλγία και το δάκρυ, χωρίς ούτε στιγμή να νιώσεις ότι «αδειάζεις», σαν να έχεις ανεβεί σε roller coaster. Με την αέρινη σκηνική της παρουσία, με τον κάθε στίχο που ερμηνεύει έρχεται να σου ψιθυρίσει λόγια βάλσαμο για την καρδιά.

Ορφέας Περίδης και χιούμορ πάνε πακέτο. Εκτός από την μελωδικότατη και βελούδινη φωνή του, εκτός από τα τραγούδια του που είναι ταξιδιάρικα, έχει έναν τρόπο να σε κάνει να γελάς, με τις όμορφα ειπωμένες ιστορίες του, σε χαλαρώνει και σε ωθεί να απολαύσεις τη στιγμή που ακούς τις νότες να σε αγκαλιάζουν και να ίπτασαι ανάλαφρος.

Τον τελευταίο καιρό, ανακαλύπτουμε ότι όλο και περισσότερο δίνεται βήμα στους μουσικούς. Επιλέγονται ως βασικές μονάδες του συνόλου ενός προγράμματος και όχι σαν απλοί διεκπεραιωτές. Και αυτό είναι θετικό. Οπότε και εδώ συναντάμε μια καλοκουρδισμένη ορχήστρα, που δείχνει να συμμετέχει άμεσα σε ό,τι συμβαίνει επί σκηνής. Ο εξαιρετικός Γιώργος Μακρής στη γκάιντα, τη φλογέρα και το καβάλ, ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος στο γεμάτο παίξιμο των πλήκτρων, ο Θοδωρής Παπαστάθης με στυλ στα τύμπανα, ο Προκόπης Φραγκούς η ήρεμη δύναμη στο μπάσο, ο –να τολμήσω;- με βάσεις μπλουζ Δημήτρης Πάντος στις κιθάρες και ο πολύ ταλαντούχος Νίκος Μέρμηγκας στα νυκτά έγχορδα.

Ο Σταυρός του Νότου αποτελεί στέκι πλέον και γι’ αυτό στο κοινό θα συναντήσει κανείς λογιών λογιών ανθρώπους, που όμως είναι ενθουσιώδεις και συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στο πρόγραμμα.

Κι αν όλα τα παραπάνω δεν έφτασαν, για να κανονίσετε να είστε εκεί το επόμενο Παρασκευοσάββατο, τότε σας δίνουμε άλλο ένα λόγο: Να πάτε για να ευφρανθεί η ψυχή σας και από τα βάρη της να ξαποστάσει.