O σκηνοθέτης Κ. Κακογιάννης παίζει «Μολύβι Μαχαίρι Σκυτάλη»

Μια μαύρη κβαντική κωμωδία, δύο χώρες, οι έννοιες της αλληλεγγύης και της φιλίας, το χιούμορ. Μια πολλά υποσχόμενη νέα ελληνική παραγωγή (μας) αποκαλύπτεται.
O σκηνοθέτης Κ. Κακογιάννης παίζει «Μολύβι Μαχαίρι Σκυτάλη»

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Το 2013 με ελάχιστο budget αλλά μπόλικη προσωπική δουλειά, ο Κωσταντίνος Κακογιάννης μας έδωσε το «Μαξιλάρι», την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, αντλώντας έμπνευση από την μελαγχολία μετανάστευσης – ο ίδιος ζει πλέον μόνιμα στο Βερολίνο, αλλά και των χωρισμών.

Τότε μας μίλησε για έξι ανθρώπους που αρνήθηκαν τον πολιτισμό, για να ξεχάσουν, να περάσουν καλά, να ονειρευτούν, κουβαλώντας ο καθένας το μαξιλάρι του. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Κωσταντίνος και η ομάδα του Atopia, δουλεύουν πάνω στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία τους, την «Μολύβι, Μαχαίρι, Σκυτάλη».



Μια «μαύρη, κβαντική κωμωδία», στην οποία πρωταγωνιστούν ο 35 χρόνος Μαξ και η 70χρονη Άρτεμη. Ο Μαξ είναι ένας μελαγχολικός ζωγράφος, μέσα τριάντα, που απειλείται με έξωση από το διαμέρισμα του. Η Άρτεμης, μια φτωχή, θυμωμένη συνταξιούχος της οποίας το γηροκομείο είναι έτοιμο για κατεδάφιση. Ο Μαξ ψάχνει για αλήθεια και αναγνώριση. Η Άρτεμη παλεύει ενάντια στην αδικία και θέλει να πάρει εκδίκηση. Οι δυο καταστάσεις φαίνονται διαφορετικές, αλλά πώς θα ήταν αν ήταν μεταξύ τους αλληλένδετες σαν τις δυο άκρες μιας σκυτάλης;



Μεταξύ μαύρου χιούμορ και πικρού ρεαλισμού, το «Μολύβι, Μαχαίρι, Σκυτάλη» είναι ένα κωμικό παζλ για την φιλία και την συνεργασία στο παράδοξο του κόσμου μας. Στο ««Μολύβι, Μαχαίρι, Σκυτάλη» συμμετέχουν μεταξύ άλλων ο Τάκης Μόσχος, η Βάλη Μαυρίδη, η Μαρία Κατσανδρή, ο Σεμπαστιάν Μπέκερ, η Άνια Μπόθε και ο Ντίνος Ποντικόπουλος.


Εν μέσω γυρισμάτων σε Ελλάδα και Βερολίνο, ο Κωσταντίνος Κακογιάννης μας μίλησε για τη ραχοκοκαλιά της νέας του ταινίας, τα σύμβολα, τις δύο «πατρίδες» του και πολλά ακόμα.

Τι σημαίνει "μαύρη κβαντική κωμωδία"; Τι να περιμένουμε ως θεατές από την ταινία;

Σε καιρούς παράλογους, η τραγική, άδικη και κενή πραγματικότητα μας, μόνο μέσω του χιούμορ και με το αναποδογύρισμα αυτής, μπορεί να γίνει υποφερτή και βιώσιμη. (ειδάλλως θα τρελαθούμε ή θα αυτοκτονήσουμε) Ραχοκοκαλιά της ιστορίας μας είναι οι βασικές κβαντικές έννοιες της αλληλοσύνδεσης, του αλληλοεπηρεασμού και οι αναπαραγόμενες δομές διαφορετικών καταστάσεων/ συμπάντων, χωρίς βεβαιότητα. Μια πρόταση για έναν άλλο τρόπο θέασης της πραγματικότητας, της συνύπαρξης. Μια προσπάθεια γεφύρωσης ετεροτήτων.  Μια μίξη μελαγχολίας, φιλοσοφίας και χιούμορ.



Ποια είναι τα σύμβολα της ταινίας και ποιος ο συμβολισμός του τίτλου της;

Η ταινία έχει διάφορα σύμβολα. (σε μια προσπάθεια ανοιχτών επίπεδων αναγνώσεων αυτής)

Τα βασικά μας είναι: Το Μολύβι ως σύμβολο της Γερμανίας, της δημιουργίας, της αναζήτησης αλήθειας και ταυτότητας εν μέσω προβλημάτων ενοικίων, εργασίας, υπαρξιακής κρίσης... Το Μαχαίρι ως σύμβολο της Ελλάδας, της καταπολέμησης της αδικίας, της ανέχειας, της επιβίωσης... Το σημαντικό δεν είναι το Μολύβι ή το Μαχαίρι, αλλά η Σκυτάλη/ η αλληλεγγύη, η συνεργασία, η φιλία. Ή θα συνυπάρξουμε - συνεργαστούμε ή χαθήκαμε.

Βέβαια σε ένα άλλο επίπεδο ανάλυσης, η ίδια η γλώσσα είναι ένα σύμβολο στο σύνολό της, οπότε σε αυτήν την περίπτωση θα έλεγα ότι είναι η ελληνική και η γερμανική γλώσσα. (με αγγλικούς υπότιτλους).

Γερμανία - Ελλάδα. Βρίσκεις κάτι κοινό στις 2 "πατρίδες" σου;

Μια βαθιά θλίψη για την κατάσταση της κοινωνίας και του πολιτισμού μας, ένας κοινός παρανομαστής μελαγχολίας, σε αναπαραγόμενες κλίμακες.  Από την άλλη και μια υπόγεια βαθιά ελπίδα από τη συνάντηση με ανθρώπους/υπάρξεις από τελείως διαφορετική αφετηρία, εμπειρία... με μια ποιότητα, έναν δονκιχωτισμό.

Έχουν στοιχεία που με έχουν συνδιαμορφώσει. Νομίζω πρέπει να προσπαθήσουμε να ακούσουμε καλύτερα. Σαν άτομα, σαν κοινωνίες, (χώρες). Δεν θα υπάρξει καθολική αφήγηση, θρησκεία, ιδεολογία. Οπότε είναι πολύ σημαντικό το πως συμπεριφερόμαστε στον άλλο, ξένο, διαφορετικό. Δυστυχώς και οι δυο χώρες κλείνονται και αυτοπεριχαρακώνονται, η καθεμία με τον τρόπο της. Όλοι οι όροι της ερώτησης χρειάζονται δυστυχώς εισαγωγικά. Νομίζω ότι αρκετά πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν πιο απλά αν προσπαθήσουμε ξεπεράσουμε αυτούς του όρους.

Πώς συνδέεται η νέα σου ταινία με το Μαξιλάρι; Υπάρχουν κοινά σημεία;

Ουσιαστικά είναι το δεύτερο κομμάτι μιας τριλογίας. Το "μαξιλάρι", ξεκινάει από έναν χώρο, μια παραλία-βελούδινη φυλακή. Το "μολύβι μαχαίρι σκυτάλη" προχωράει σε δυο χώρους σε μια μητρόπολη και ένα χωριό. Τελικά θα έρθει η  "ρόδα" ένα ταξίδι, που δεν έχει χώρο. Ίσως μόνο στις συνειδήσεις κάποιων ανθρώπων, που είναι και το σημαντικότερο. Διαφορετικά κλαδιά από ένα δέντρο.

Η ταινία μιλά για φιλιά, αλληλεγγύη. Πώς είναι ταξινομημένες στο μυαλό σου αυτές οι έννοιες;

Ίσως οι υψηλότερες καταστάσεις που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη νόηση και πράξη. Πάντα με έναν κβαντικό παρανομαστή χιούμορ!

Σπούδασες ΤΕΦΑΑ, αλλά σε κέρδισε τελικά η σκηνοθεσία. Μετανιώνεις για τις επιλογές σου;

Όχι. 23:30 4/12/17 ΟΧΙ. αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Η διαδικασία της σκέψης εμπεριέχει αντιφάσεις και επαναπροσδιορισμούς. Θα χρειαζόμουν να έχω συναίσθηση από τα παράλληλα σύμπαντα και των διαφορετικών δρόμων που θα είχα ακολουθήσει. Και μάλλον στο τέλος θα απαντούσα με μια διαφορική εξίσωση.  Όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν, εφόσον δεν υπάρχει θεός και απόλυτος δρόμος, τίποτα δεν είναι σκουπίδι.

Ατόπια. Πες μου ποιοι είστε και τι κάνετε.

Ουσιαστικά θεωρώ μέλη της ατοπίας όλους τους ανθρώπους που έχω συνεργαστεί για την πραγμάτωση των δυο ταινιών. Μια προσπάθεια γεφύρωσης ετεροτήτων. Μια ομπρέλα, πλατφόρμα με σκοπό να συνδημιουργήσουμε σε διάφορους τομείς του πολιτισμού. 

Χάσαμε, κάποιες ιδέες είναι ίσως ανέφικτες. Παρ’ όλα αυτά θα συνεχίσουμε να πολεμάμε με όλες μας τις δυνάμεις. Αντεπίθεση.



Περισσότερα για την ταινία εδώ

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v