Οι σκηνοθέτες που δεν πήραν ποτέ Όσκαρ
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ και άλλοι μεγάλοι και τρανοί δημιουργοί, το έργο των οποίων δεν βραβεύτηκε ποτέ από την Ακαδημία Κινηματογράφου.
της Ηρώς Κουνάδη
Ξέρετε ποιες είναι οι μεγαλύτερες αδικίες σε αυτή τη ζωή; Ότι η σοκολάτα δεν έχει βιταμίνες, ότι όταν έχεις λεφτά δεν έχεις χρόνο και όταν έχεις χρόνο δεν έχεις λεφτά, ότι ο συγγραφέας του Δράκουλα πέθανε φτωχός και άσημος χωρίς να έχει εκδώσει ούτε ένα βιβλίο, και ότι ο Χίτσκοκ δεν πήρε ποτέ Όσκαρ. Όπως και ο Κιούμπρικ. Όπως και οι άλλοι σπουδαίοι σκηνοθέτες που ακολουθούν.
Ο Ρίντλεϊ Σκοτ
Προτάθηκε για: το Θέλμα και Λουίζ (το 1991), το Gladiator (το 2000) και το Black Hawk Down (το 2001).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Το Blade Runner (το 1982). Αδιαμφισβήτητα.
Ο Ντέιβιντ Λιντς
Προτάθηκε για: Τον Άνθρωπο Ελέφαντα (το 1981), το Blue Velvet (το 1986), και το Mullholland Drive (το 2001).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Τον Άνθρωπο Ελέφαντα. Και μην αφήσετε κανέναν νέο-οπαδό του να σας πείσει για το Mullholland Drive.
Ο Φριντζ Λανγκ
Δεν ήταν ποτέ υποψήφιος για Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Το The Big Heat (το 1953). Ή το Metropolis (το 1927). Ή οτιδήποτε άλλο έκανε.
Ο Σεσίλ Ντε Μιλ
Προτάθηκε για: Το The Greatest Show on Earth (το 1953).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Τις Δέκα Εντολές (το 1956).
Ο Σίντνεϊ Λιούμετ
Προτάθηκε για: Τους 12 Ενόρκους (το 1957), το Dog Day Afternoon (το 1975), το Network (το 1976), και την Ετυμηγορία (το 1982).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Τους 12 Ενόρκους.
Ο Όρσον Γουέλς
Προτάθηκε για: Τον Πολίτη Κέιν (το 1941).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Ελάτε τώρα.
Ο Στάνλεϊ Κράμερ
Προτάθηκε για: Το The Defiant Ones (το 1958), τη Δίκη της Νυρεμβέργης (το 1961), και το Μάντεψε Ποιος θα ‘ρθει για δείπνο (το 1968)
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Τη Δίκη της Νυρεμβέργης.
Ο Ρόμπερτ Άλτμαν
Προτάθηκε για: Το MASH (το 1970), το Nashville (το 1975), τον Παίκτη (το 1992), το Short Cuts (το 1993), και το Gosford Park (το 2001).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Το MASH.
Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Προτάθηκε για: Το SOS Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα (το 1964), την Οδύσσεια του Διαστήματος (το 1968), το Κουρδιστό Πορτοκάλι (το 1971), και το Barry Lyndon (το 1975).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Την Οδύσσεια του Διαστήματος. Αν και το Dr. Strangelove (και ο εμπνευσμένος ελληνικός του τίτλος SOS Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα) θα είναι πάντα πρώτο στις καρδιές μας.
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ
Προτάθηκε για: Τη Ρεβέκκα (το 1940), τους Ναυαγούς (το 1944), τη Νύχτα Αγωνίας (το 1945), τον Σιωπηλό Μάρτυρα (το 1954), και το Ψυχώ (το 1960).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Το Ψυχώ. Τι, όχι;
Ξέρετε ποιες είναι οι μεγαλύτερες αδικίες σε αυτή τη ζωή; Ότι η σοκολάτα δεν έχει βιταμίνες, ότι όταν έχεις λεφτά δεν έχεις χρόνο και όταν έχεις χρόνο δεν έχεις λεφτά, ότι ο συγγραφέας του Δράκουλα πέθανε φτωχός και άσημος χωρίς να έχει εκδώσει ούτε ένα βιβλίο, και ότι ο Χίτσκοκ δεν πήρε ποτέ Όσκαρ. Όπως και ο Κιούμπρικ. Όπως και οι άλλοι σπουδαίοι σκηνοθέτες που ακολουθούν.
Ο Ρίντλεϊ Σκοτ
Προτάθηκε για: το Θέλμα και Λουίζ (το 1991), το Gladiator (το 2000) και το Black Hawk Down (το 2001).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Το Blade Runner (το 1982). Αδιαμφισβήτητα.
Ο Ντέιβιντ Λιντς
Προτάθηκε για: Τον Άνθρωπο Ελέφαντα (το 1981), το Blue Velvet (το 1986), και το Mullholland Drive (το 2001).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Τον Άνθρωπο Ελέφαντα. Και μην αφήσετε κανέναν νέο-οπαδό του να σας πείσει για το Mullholland Drive.
Ο Φριντζ Λανγκ
Δεν ήταν ποτέ υποψήφιος για Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Το The Big Heat (το 1953). Ή το Metropolis (το 1927). Ή οτιδήποτε άλλο έκανε.
Ο Σεσίλ Ντε Μιλ
Προτάθηκε για: Το The Greatest Show on Earth (το 1953).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Τις Δέκα Εντολές (το 1956).
Ο Σίντνεϊ Λιούμετ
Προτάθηκε για: Τους 12 Ενόρκους (το 1957), το Dog Day Afternoon (το 1975), το Network (το 1976), και την Ετυμηγορία (το 1982).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Τους 12 Ενόρκους.
Ο Όρσον Γουέλς
Προτάθηκε για: Τον Πολίτη Κέιν (το 1941).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Ελάτε τώρα.
Ο Στάνλεϊ Κράμερ
Προτάθηκε για: Το The Defiant Ones (το 1958), τη Δίκη της Νυρεμβέργης (το 1961), και το Μάντεψε Ποιος θα ‘ρθει για δείπνο (το 1968)
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Τη Δίκη της Νυρεμβέργης.
Ο Ρόμπερτ Άλτμαν
Προτάθηκε για: Το MASH (το 1970), το Nashville (το 1975), τον Παίκτη (το 1992), το Short Cuts (το 1993), και το Gosford Park (το 2001).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Το MASH.
Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Προτάθηκε για: Το SOS Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα (το 1964), την Οδύσσεια του Διαστήματος (το 1968), το Κουρδιστό Πορτοκάλι (το 1971), και το Barry Lyndon (το 1975).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Την Οδύσσεια του Διαστήματος. Αν και το Dr. Strangelove (και ο εμπνευσμένος ελληνικός του τίτλος SOS Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα) θα είναι πάντα πρώτο στις καρδιές μας.
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ
Προτάθηκε για: Τη Ρεβέκκα (το 1940), τους Ναυαγούς (το 1944), τη Νύχτα Αγωνίας (το 1945), τον Σιωπηλό Μάρτυρα (το 1954), και το Ψυχώ (το 1960).
Θα έπρεπε να το είχε πάρει για: Το Ψυχώ. Τι, όχι;
