Ποιος ήταν ο καλύτερος Τζέιμς Μποντ;
Η συντακτική ομάδα του in2life ψηφίζει τους αγαπημένους της Μποντ και σας καλεί να πάρετε μέρος στην διαμάχη –εχμ, πολιτισμένη συζήτηση.
Θα ξεκινήσουμε από τα βασικά: Οι Τζέιμς Μποντ ήταν έξι, και όχι τέσσερις όπως πιστεύετε εσείς οι όχι-τόσο-αφοσιωμένοι φαν του βρετανού κατάσκοπου. Δικαιολογήστε, βέβαια: Δεν είναι καθόλου δύσκολο να αφαιρεθείς για λίγο, κάπου ανάμεσα σε 24 ταινίες, και να μην προσέξεις τη μία και μοναδική με τον George Lazenby στο ρόλο του 007 (Στην υπηρεσία της αυτού μεγαλειότητας) ή τις δύο στις οποίες πρωταγωνίστησε ο Timothy Dalton (The Living Daylights και Licence to Kill). Μαζί, λοιπόν, με τους τέσσερις Μποντ που θυμάστε (Sean Connery, Roger Moore, Pierce Brosnan και Daniel Craig) συνολικά έχουμε έξι.
Και τώρα μπορούμε να περάσουμε στο προαιώνιο ερώτημα: Ποιος από τους έξι απέδωσε καλύτερα τον βρετανό υπερ-πράκτορα του Ίαν Φλέμινγκ; Ο πρώτος στη σειρά και στις καρδιές των σημερινών 50άρηδων Σον Κόνερι; Ο «διάδοχος» Ρότζερ Μουρ; Κάποιος εκ των δύο outsider; Ο Πιρς Μπρόσναν των παιδιών των 90s; Μήπως ο (τόσο ξανθός που εξόργισε τα πλήθη όταν πρωτο-ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του) Daniel Craig;
Οι συντάκτες του in2life παίρνουν θέση και ψάχνουν υποστηρικτές στα σχόλια, στο τέλος του κειμένου.
Ο Daniel Craig, λέει ο Γιώργος Κόκουβας
Πρώτον, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είχα δει ποτέ ταινία του James Bond μέχρι προσφάτως, οπότε και η πρώτη μου επαφή με τον 007 είχε την όψη του Craig. Αλλά και μετά την θέαση παλαιότερων τζεϊμσμποντικών ταινιών, η γνώμη μου δεν αλλάζει: Ο Craig έδωσε στον Μποντ αυτό που χρειαζόταν. Την ανανέωση του προφίλ του με μια φάτσα μοντέρνα αλλά και διαχρονικά γοητευτική, που μπορεί να σταθεί στον 21ο αιώνα. Γοητευτικοί και οι υπόλοιποι μεν, αλλά με εκείνον τον παλιακό ατσαλάκωτο τρόπο που παραπέμπει περισσότερο σε «λόρδο» παρά σε έναν ικανό πράκτορα.
Ο ίδιος ο Ρότζερ Μουρ μάλιστα δήλωσε πρόσφατα ότι «o Daniel Craig είναι Ο Μποντ. Σε μισό λεπτό απέδωσε περισσότερη δράση απ’ ό,τι εγώ ως Μποντ σε 14 χρόνια. Έδωσε στον Μποντ άλλα 50 χρόνια ζωής τουλάχιστον». Και μπορεί όταν ανακοινώθηκε το όνομά του ως διάδοχος του Μπρόσναν το 2005 οι περισσότεροι να βιάστηκαν να τον «κράξουν», αλλά ο Craig μας χάρισε τις πιο επιτυχημένες εμπορικά ταινίες με τον πράκτορα ως τώρα, και ίσως και την καλύτερη στιγμή του, το Skyfall.
Ο Pierce Brosnan, λέει η Ηρώ Κουνάδη
First things first, που θα έλεγε και ο ίδιος ο Τζέιμς με αψεγάδιαστη βρετανική προφορά: Ο Ιρλανδός ήταν ο μόνος κινηματογραφικός Μποντ που ήταν όντως ωραίος. Ο Σων Κόνερι γέρασε όμορφα, αλλά δεν ήταν καθόλου γοητευτικός τότε που εκείνος και τα αυτιά του έπαιζαν τον Μποντ. Και όλοι οι υπόλοιποι είναι από αδιάφοροι έως άσχημοι, με αποκορύφωμα τον Ντάνιελ Κραιγκ (συγνώμη, Γιώργο).
Τώρα που βγάλαμε τα επιφανειακά από τη μέση, πάμε και στην ουσία: Ο Πιρς Μπρόσναν συνδυάζει στον δικό του Μποντ το χιούμορ του Ρότζερ Μουρ με την γοητεία του κατά Σον Κόνερι 007. Είναι ο Μποντ χωρίς το ψυχόδραμα που αποφάσισαν να του ενσταλάξουν στη new age εκδοχή του. Είναι ο Μποντ ατσαλάκωτος, γυναικάς, στιλάτος και μοιραίος, με κουλ ατάκες και λάμψη στο βλέμμα, χωρίς εσωτερικές αναζητήσεις και αηδίες. Είναι ο Μποντ όπως τον δημιούργησε ο Ίαν Φλέμινγκ, και όπως τον διακωμώδησε απολαυστικά ο Λε Καρέ στον Ράφτη του Παναμά –γι’ αυτό ήταν τέλεια η επιλογή του Πιρς Μπρόσναν και για αυτόν τον ρόλο.
Κι ένας τελευταίος λόγος: Το GoldenEye μπαίνει άνετα στο top-5 με τις καλύτερες Τζεϊμσμποντικές ταινίες όλων των εποχών –κι έχει και τον Sean Bean να κάνει τον «κακό» 006 για τέλειο πρωταγωνιστικό δίδυμο, πού το πας αυτό;
Ο Roger Moore, λέει ο Νικόλας Γεωργιακώδης
Ρότζερ Μουρ γιατί:
* Έδωσε στο ρόλο του 007 χιούμορ. Πολύ χιούμορ. Και μπόλικο σαρκασμό. Όπως ακριβώς του αρμόζει δηλαδή.
* Τα έβαλε με τους πιο γαμάτους κακούς της σειράς. Τον Σκαραμαγκά (Κρίστοφερ Λη) και τον θηριώδη Σαγόνια. Λίγοι θα την έβγαζαν καθαροί ενάντια σε αυτούς τους δύο.
* Την έπεφτε στα κορίτσια των ταινιών χωρίς κανέναν, μα κανέναν, ενδοιασμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό εδώ με την Σολιτέρ, στο οποίο χρησιμοποιεί «πειραγμένα» ταρώ για να τη ρίξει στο κρεβάτι. Α, και ήταν και παρθένα. Συνολικά, λένε, στις ταινίες ο Μποντ του Μουρ «κανόνισε» 20 Bond Girls. Δάσκαλος.
* Περπάτησε πάνω από μερικούς κροκόδειλους σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σταντ της σειράς και τα έκανε όλα λίμπα στη Βενετία με μια γόνδολα, σε μια επίσης χαρακτηριστική σεκάνς με άφθονο μαύρο χιούμορ.
* Παρά το γεγονός ότι ήταν στην… ώριμη ηλικία των 42 χρονών όταν πρωταγωνίστησε πρώτη φορά σε ταινία της σειράς, δε ντράπηκε ούτε στιγμή να δείξει το «λαπαδερό» του σώμα.
Συνοψίζοντας: Χιούμορ, σαρκασμός, καμάκι επιπέδου με 100% επιτυχία, σούπερ σκηνές δράση, αρκετή καφρίλα και καμία ντροπή για το σώμα του. Είναι να μην τον λατρέψεις;
Ο Sean Connery, λέει ο Δημήτρης Γλύστρας
Υπάρχει μια ανακρίβεια στο ερώτημα: Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται "σύγκριση ανάμεσα στους Μποντ", αλλά σύγκριση όλων των φιλόδοξων υπολοίπων με τον πραγματικό Μποντ, τον Σην (ή Σων) Κόνερυ. Αυτός ήταν που άνοιξε τον δρόμο στην υποστασιοποίηση ενός υπερκατασκόπου που ξέρει πώς να φερθεί σε κάθε περίπτωση. Και του σαλονιού και του λιμανιού. Κοίταζες τον Μποντ του Κόνερυ και έλεγες ότι αυτός είναι και γαμάτος εραστής και σκληρόπετσος action hero. Ο Μποντ του Κόνερυ έκανε τον ήρωα σχεδόν πιστευτό και αυτό αύξανε το δέσιμο του θεατή με τον 007.
Δεν ήταν ποτέ υπερβολικός και ποτέ λίγος. Ήταν λιγότερο βρετανόφατσα από άλλους. Ήταν όμως the man for the job –κάτι απόλυτα συμβατό με τα μεταπολεμικά ιδανικά της ίδιας της βρετανικής κοινωνίας της οποίας το ανδρικό πρότυπο είχε, λίγα χρόνια πριν την επιλογή Κόνερυ, σφυρηλατηθεί από έναν ακόμη παγκόσμιο πόλεμο. Μπορούσε να αγκαλιάζει μια ωραία γυναίκα και να σου δίνει την αίσθηση όχι του τζιτζιφιόγκου, αλλά του (σχεδόν) τίμιου άντρα που αξίζει αυτή την απόλαυση. Φλεγματικός; Ναι, Αρρενωπός; Σίγουρα. Μυστηριώδης; Πάντα. Πιστός; Μόνο στην βασίλισσα. Θα είναι πάντα το σημείο αναφοράς του ρόλου. Και τα σημεία αναφοράς δεν ξεπερνιούνται.
Και τώρα μπορούμε να περάσουμε στο προαιώνιο ερώτημα: Ποιος από τους έξι απέδωσε καλύτερα τον βρετανό υπερ-πράκτορα του Ίαν Φλέμινγκ; Ο πρώτος στη σειρά και στις καρδιές των σημερινών 50άρηδων Σον Κόνερι; Ο «διάδοχος» Ρότζερ Μουρ; Κάποιος εκ των δύο outsider; Ο Πιρς Μπρόσναν των παιδιών των 90s; Μήπως ο (τόσο ξανθός που εξόργισε τα πλήθη όταν πρωτο-ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του) Daniel Craig;
Οι συντάκτες του in2life παίρνουν θέση και ψάχνουν υποστηρικτές στα σχόλια, στο τέλος του κειμένου.
Ο Daniel Craig, λέει ο Γιώργος Κόκουβας
Πρώτον, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είχα δει ποτέ ταινία του James Bond μέχρι προσφάτως, οπότε και η πρώτη μου επαφή με τον 007 είχε την όψη του Craig. Αλλά και μετά την θέαση παλαιότερων τζεϊμσμποντικών ταινιών, η γνώμη μου δεν αλλάζει: Ο Craig έδωσε στον Μποντ αυτό που χρειαζόταν. Την ανανέωση του προφίλ του με μια φάτσα μοντέρνα αλλά και διαχρονικά γοητευτική, που μπορεί να σταθεί στον 21ο αιώνα. Γοητευτικοί και οι υπόλοιποι μεν, αλλά με εκείνον τον παλιακό ατσαλάκωτο τρόπο που παραπέμπει περισσότερο σε «λόρδο» παρά σε έναν ικανό πράκτορα.
Ο ίδιος ο Ρότζερ Μουρ μάλιστα δήλωσε πρόσφατα ότι «o Daniel Craig είναι Ο Μποντ. Σε μισό λεπτό απέδωσε περισσότερη δράση απ’ ό,τι εγώ ως Μποντ σε 14 χρόνια. Έδωσε στον Μποντ άλλα 50 χρόνια ζωής τουλάχιστον». Και μπορεί όταν ανακοινώθηκε το όνομά του ως διάδοχος του Μπρόσναν το 2005 οι περισσότεροι να βιάστηκαν να τον «κράξουν», αλλά ο Craig μας χάρισε τις πιο επιτυχημένες εμπορικά ταινίες με τον πράκτορα ως τώρα, και ίσως και την καλύτερη στιγμή του, το Skyfall.
Ο Pierce Brosnan, λέει η Ηρώ Κουνάδη
First things first, που θα έλεγε και ο ίδιος ο Τζέιμς με αψεγάδιαστη βρετανική προφορά: Ο Ιρλανδός ήταν ο μόνος κινηματογραφικός Μποντ που ήταν όντως ωραίος. Ο Σων Κόνερι γέρασε όμορφα, αλλά δεν ήταν καθόλου γοητευτικός τότε που εκείνος και τα αυτιά του έπαιζαν τον Μποντ. Και όλοι οι υπόλοιποι είναι από αδιάφοροι έως άσχημοι, με αποκορύφωμα τον Ντάνιελ Κραιγκ (συγνώμη, Γιώργο).
Τώρα που βγάλαμε τα επιφανειακά από τη μέση, πάμε και στην ουσία: Ο Πιρς Μπρόσναν συνδυάζει στον δικό του Μποντ το χιούμορ του Ρότζερ Μουρ με την γοητεία του κατά Σον Κόνερι 007. Είναι ο Μποντ χωρίς το ψυχόδραμα που αποφάσισαν να του ενσταλάξουν στη new age εκδοχή του. Είναι ο Μποντ ατσαλάκωτος, γυναικάς, στιλάτος και μοιραίος, με κουλ ατάκες και λάμψη στο βλέμμα, χωρίς εσωτερικές αναζητήσεις και αηδίες. Είναι ο Μποντ όπως τον δημιούργησε ο Ίαν Φλέμινγκ, και όπως τον διακωμώδησε απολαυστικά ο Λε Καρέ στον Ράφτη του Παναμά –γι’ αυτό ήταν τέλεια η επιλογή του Πιρς Μπρόσναν και για αυτόν τον ρόλο.
Κι ένας τελευταίος λόγος: Το GoldenEye μπαίνει άνετα στο top-5 με τις καλύτερες Τζεϊμσμποντικές ταινίες όλων των εποχών –κι έχει και τον Sean Bean να κάνει τον «κακό» 006 για τέλειο πρωταγωνιστικό δίδυμο, πού το πας αυτό;
Ο Roger Moore, λέει ο Νικόλας Γεωργιακώδης
Ρότζερ Μουρ γιατί:
* Έδωσε στο ρόλο του 007 χιούμορ. Πολύ χιούμορ. Και μπόλικο σαρκασμό. Όπως ακριβώς του αρμόζει δηλαδή.
* Τα έβαλε με τους πιο γαμάτους κακούς της σειράς. Τον Σκαραμαγκά (Κρίστοφερ Λη) και τον θηριώδη Σαγόνια. Λίγοι θα την έβγαζαν καθαροί ενάντια σε αυτούς τους δύο.
* Την έπεφτε στα κορίτσια των ταινιών χωρίς κανέναν, μα κανέναν, ενδοιασμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό εδώ με την Σολιτέρ, στο οποίο χρησιμοποιεί «πειραγμένα» ταρώ για να τη ρίξει στο κρεβάτι. Α, και ήταν και παρθένα. Συνολικά, λένε, στις ταινίες ο Μποντ του Μουρ «κανόνισε» 20 Bond Girls. Δάσκαλος.
* Περπάτησε πάνω από μερικούς κροκόδειλους σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σταντ της σειράς και τα έκανε όλα λίμπα στη Βενετία με μια γόνδολα, σε μια επίσης χαρακτηριστική σεκάνς με άφθονο μαύρο χιούμορ.
* Παρά το γεγονός ότι ήταν στην… ώριμη ηλικία των 42 χρονών όταν πρωταγωνίστησε πρώτη φορά σε ταινία της σειράς, δε ντράπηκε ούτε στιγμή να δείξει το «λαπαδερό» του σώμα.
Συνοψίζοντας: Χιούμορ, σαρκασμός, καμάκι επιπέδου με 100% επιτυχία, σούπερ σκηνές δράση, αρκετή καφρίλα και καμία ντροπή για το σώμα του. Είναι να μην τον λατρέψεις;
Ο Sean Connery, λέει ο Δημήτρης Γλύστρας
Υπάρχει μια ανακρίβεια στο ερώτημα: Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται "σύγκριση ανάμεσα στους Μποντ", αλλά σύγκριση όλων των φιλόδοξων υπολοίπων με τον πραγματικό Μποντ, τον Σην (ή Σων) Κόνερυ. Αυτός ήταν που άνοιξε τον δρόμο στην υποστασιοποίηση ενός υπερκατασκόπου που ξέρει πώς να φερθεί σε κάθε περίπτωση. Και του σαλονιού και του λιμανιού. Κοίταζες τον Μποντ του Κόνερυ και έλεγες ότι αυτός είναι και γαμάτος εραστής και σκληρόπετσος action hero. Ο Μποντ του Κόνερυ έκανε τον ήρωα σχεδόν πιστευτό και αυτό αύξανε το δέσιμο του θεατή με τον 007.
Δεν ήταν ποτέ υπερβολικός και ποτέ λίγος. Ήταν λιγότερο βρετανόφατσα από άλλους. Ήταν όμως the man for the job –κάτι απόλυτα συμβατό με τα μεταπολεμικά ιδανικά της ίδιας της βρετανικής κοινωνίας της οποίας το ανδρικό πρότυπο είχε, λίγα χρόνια πριν την επιλογή Κόνερυ, σφυρηλατηθεί από έναν ακόμη παγκόσμιο πόλεμο. Μπορούσε να αγκαλιάζει μια ωραία γυναίκα και να σου δίνει την αίσθηση όχι του τζιτζιφιόγκου, αλλά του (σχεδόν) τίμιου άντρα που αξίζει αυτή την απόλαυση. Φλεγματικός; Ναι, Αρρενωπός; Σίγουρα. Μυστηριώδης; Πάντα. Πιστός; Μόνο στην βασίλισσα. Θα είναι πάντα το σημείο αναφοράς του ρόλου. Και τα σημεία αναφοράς δεν ξεπερνιούνται.
