Blue Room: Στιλάτο μυστήριο με αέρα Καννών

Ο γάλλος ηθοποιός Ματιέ Αμαλρίκ αναλαμβάνει για πρώτη φορά το σκηνοθετικό τιμόνι και διασκευάζει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα μετατρέποντάς το σε στιλάτο νουάρ μυστήριο.
Blue Room: Στιλάτο μυστήριο με αέρα Καννών
του Λουκά Τσουκνίδα

Μετά το βραβευμένο “On Tour” του 2010, ο γάλλος ηθοποιός Ματιέ Αμαλρίκ επιστρέφει στην καρέκλα του σκηνοθέτη, αυτή τη φορά για να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ένα αστυνομικό μυθιστόρημα του Ζορζ Σιμενόν. Το “Blue Room” είναι μια ταινία μυστηρίου και μια ταινία-μυστήριο, ένα ατμοσφαιρικό παιχνίδι ερωτήσεων και απαντήσεων μεταξύ των ηρώων, του ανακριτή και του κοινού. Το αποτέλεσμα, πιο ξεκάθαρο απ' ό,τι υποδηλώνουν τα παραπάνω, αποδεικνύεται περισσότερο από επαρκές για την οπτική και αφηγηματική μας απόλαυση.

Η υπόθεση

Ο Ζουλιάν Γκαχίντ ζει μια ήσυχη ζωή με τη γυναίκα και την κόρη του σε μια γαλλική κωμόπολη. Η Έστερ Ντεσπιέρ ζει εκεί με τον άντρα της, ο οποίος διατηρεί το κεντρικό φαρμακείο. Ο Ζουλιέν και η Εστέρ γνωρίζονται από παλιά. Μια τυχαία συνάντηση τους οδηγεί σε μια παθιασμένη σχέση. Η επόμενη σκηνή τους βρίσκει απέναντι στον ανακριτή...



Η κριτική

Καθιερωμένος πλέον ως ηθοποιός, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, ο Ματιέ Αμαλρίκ δεν επαναπαύεται σε αυτό και δε διστάζει να πειραματίζεται από τη θέση του δημιουργού, ως σκηνοθέτης και ως σεναριογράφος. Στο “Blue Room”, επιχειρεί να διασκευάσει Ζορζ Σιμενόν με ένα τρόπο που, ίσως, θα τολμούσαν λίγοι, θυσιάζοντας κυριολεκτικά τη γραμμικότητα και την πλοκή για χάρη του ύφους, της ατμόσφαιρας και της διερεύνησης του πραγματικού μυστηρίου πίσω από κάθε έγκλημα, αυτού που τυλίγει τα κίνητρα των ηρώων του. Και παρ' όλο που ακούγεται σαν κάτι δύσκολο στη θέαση, σας διαβεβαιώνω ότι δεν πρόκειται να χάσετε ούτε στιγμή την επαφή με όσα συμβαίνουν στην οθόνη, επειδή παρέσυρε τη σκέψη σας ένα υποβλητικό μουσικό θέμα ή ένα επίμονο πλάνο υπό ασυνήθιστη γωνία.

Ο Ζουλιάν και η Εστέρ έχουν βρεθεί στην λάθος πλευρά ενός εγκλήματος και παράλληλα στην λάθος πλευρά μιας απώλειας. Η παράνομη σχέση τους, στην οποία οδηγήθηκε ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, τους παρέσυρε προς μια κατεύθυνση μη αναστρέψιμη, αλλά και αναμφίβολα παράλογη. Η σκέψη του Ζουλιάν ανατρέχει διαρκώς σε όσα έγιναν, προσπαθώντας να βρει απαντήσεις στις ερωτήσεις που δεν έκανε όταν έπρεπε. Ο ανακριτής πάλι, θέλει να καταλήξει σε μια τελική εκδοχή των γεγονότων, στην οποία να οδηγούν όλες οι καταθέσεις και, φυσικά, μια εκδοχή από την οποία οι κατηγορούμενοι δεν αποκλίνουν από κατάθεση σε κατάθεση. Λίγο-λίγο συνθέτουμε κι εμείς —όπως και οι ένορκοι, ίσως— μια εκδοχή της συνολικής εικόνας, όχι λεπτομερέστερη από εκείνη που κι ο Ζουλιάν έχει στη μνήμη του.

Στη μικρή πολίχνη όπου συνέβησαν όλα, η ζωή κυλά αργά. Η Εστέρ δουλεύει στο φαρμακείο του άντρα της και ο Ζουλιάν κρατά την επιχείρησή του, όπου εμπορεύεται αγροτικά μηχανήματα. Το σπίτι του, μοντέρνο και στιλάτο, ξεχωρίζει μέσα στον κιτρινοπράσινο κάμπο όπου δεσπόζουν τα πέτρινα χωριατόσπιτα. Η γυναίκα του, η Ντελφίν, μεγαλώνει την κόρη τους και υπομένει αδιαμαρτύρητα τις μεταπτώσεις στη συμπεριφορά του και τις αδέξιες απιστίες του. Αν η Εστέρ ψάχνει διέξοδο, ο Ζουλιάν δεν έχει τίποτε να κερδίσει εκτός από την εκπλήρωση του εφηβικού απωθημένου. Για εκείνη ίσως είναι ο σωτήρας που περίμενε, αυτός όμως έχει ταχθεί στην μικρή του κόρη προ πολλού. Όταν το πάθος καταλαγιάζει, οι αποστάσεις που τους χωρίζουν γίνονται φορά με τη φορά πιο ορατές. Η έλξη όμως παραμένει δυνατή.

Ο Ματιέ Αμαλρίκ κρατά κι εδώ, όπως στο “On Tour”, τον πρωταγωνιστικό ρόλο για τον εαυτό του και δικαιολογημένα, αφού όχι μόνο ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι ζητά ο σκηνοθέτης, αλλά του πηγαίνει και γάντι. Είναι εξαιρετικός ως Ζουλιάν, όπως εξαιρετική είναι και η συμπρωταγωνίστριά του, η γοητευτική Στεφανί Κλο που είναι, άλλωστε, και συνεργάτης του στο σενάριο.

Ως σεναριογράφοι, οι δυο τους αποφεύγουν αποτελεσματικά να πέσουν στη σφαίρα του ψυχολογικού θρίλερ, δεδομένου ότι αποκλίνουν συστηματικά από το αστυνομικό, μένοντας αντ' αυτού στο επίπεδο της ενδοσκόπησης του κεντρικού χαρακτήρα, ο οποίος είτε οικειοθελώς είτε ως αποτέλεσμα των επιλογών του, βρέθηκε στη μέση μιας καταδικασμένης υπόθεσης. Εδώ είναι που ο Αμαλρίκ “νουαρίζει” και, ακολούθως, επιστρατεύει ανάλογα κινηματογραφικά κόλπα και μια σειρά από καλομελετημένες αισθητικές επιλογές για να μας κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο ως τη στιγμή της συνειδητοποίησης του τι συνέβη και κατά πόσο θα μπορούσε να αποφευχθεί αν δεν ήταν “μοιραίο”.

Το “The Blue Room” είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία μυστηρίου, υπερβολικά στιλάτη ίσως, αλλά όχι εις βάρος της ουσίας της.

Βγαίνουν ακόμη:

Το συμπαθητικό “Mr Holmes” του Μπιλ Κόντον με τον πάντα καθηλωτικό Ίαν Μακέλεν, το πρόχειρο κωμικό σίκουελ “Ted 2”, η κομεντί εποχής “A Little Chaos” και η ρομαντική κομεντί “ How to Make Love Like an Englishman ”.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v