Guardians of the Galaxy: Διασκεδαστικό μπλοκμπάστερ

του Λουκά Τσουκνίδα
 
Το “Guardians of the Galaxy”, ακόμη ένα κόμικ της Μάρβελ που μεταφέρεται επιτυχώς στη μεγάλη οθόνη, κλείνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μια καλοκαιρινή σεζόν που άνοιξε ηχηρά με το “Edge of Tomorrow”, αλλά δεν άφησε πίσω της τίποτε αξιομνημόνευτο —στο πεδίο του “εμπορικού” σινεμά τουλάχιστον. Η ταινία του Τζέιμς Γκαν πάντως βρίσκει το στόχο της, κι ας μη φέρνει κάτι καινούργιο στο είδος, παρά μόνο το ιδιαίτερο σετ των χαρακτήρων της και ίσως μια πιο ενισχυμένη παρουσία του χιούμορ απ' τη μέση σουπερηρωϊκή υπερπαραγωγή.

Η υπόθεση

Ο Πίτερ Κουίλ περιφέρεται στα πέρατα του Γαλαξία ως τυχοδιώκτης με το ψευδώνυμο Στάρλορντ κάνοντας ημιπαράνομες δουλειές για σκιώδεις πελάτες. Το τελευταίο του λάφυρο, μια μυστηριώδης σφαίρα με απόκρυφες δυνάμεις, τον φέρνει αντιμέτωπο με έναν πολέμαρχο έτοιμο να καταστρέψει τον Γαλαξία. Με τους νέους, απίθανους συντρόφους του στο πλάι και το γουόκμαν με τις παλιές επιτυχίες στη ζώνη ο Πίτερ θα αναλάβει να τον σταματήσει...



Η κριτική

Η αλήθεια είναι ότι από σουπερήρωες είχαμε μπουχτίσει λιγάκι και όσο κι αν τα στούντιο προσπαθούν, όσο κι αν “τα χώνουν” σε δημιουργούς και καστ, το θέμα έχει εξαντληθεί προ πολλού. Σίγουρα, θα δούμε κι άλλα σίκουελ και κάποια απ' αυτά ίσως και να' ναι καλύτερα απ' όσα σήμερα θεωρούμε κορυφές, αλλά η παραγωγή των μπλοκμπάστερ από κόμικς μεριά χρειαζόταν οπωσδήποτε μια τονωτική ένεση. Κι εδώ είναι που κάνει την είσοδό της δυναμικά η νέα ταινία της Μάρβελ, διά χειρός Τζέιμς Γκαν, το διασκεδαστικό και φρέσκο “Guardians of the Galaxy”.

Με μια ομάδα χαρακτήρων διαφορετική απ' ότι έχουμε συνηθίσει και σχετικά απρόβλεπτη σε σύγκριση με γκρουπ χαρακτήρων όπως οι Avengers, η ταινία του Γκαν συνδυάζει το παλιομοδίτικο στόρι με ένα μοντέρνο σενάριο που με όχημα το χιούμορ, αλλά και τη σταδιακή ωρίμανση των σχέσεων ανάμεσα στα παράταιρα μέλη της ομάδας, μας απορροφά και μας προσκαλεί να περάσουμε καλά.

Ο Πίτερ Κουίλ, ο άνθρωπος της παρέας με όλα εκείνα τα απρόβλεπτα στοιχεία που τον κάνουν τόσο ευάλωτο όσο και δυσκατάβλητο, συμμαχεί με μια πανέμορφη πολεμική μηχανή, την Γκαμόρα, ένα φλύαρο ανθρωπόμορφο τρωκτικό ονόματι Ρόκετ και το κινούμενο δέντρο του, τον Γκρουτ, καθώς και με τον Ντραξ, έναν κτηνώδη τύπο από κάποιον πλανήτη χωρίς μεταφορές, σαρκασμό ή άλλου είδους χρήση της γλώσσας πέρα απ' την κυριολεκτική. Οι πέντε τους καλούνται να αντιμετωπίσουν μια απειλή που μοιάζει ανίκητη, αλλά χωρίς τη σφαίρα δεν μπορεί να κυριαρχήσει. Μ' αυτό τον τρόπο, η ελπίδα διατηρείται ζωντανή για τον Γαλαξία και η αιώνια αναζήτηση του ορφανού Πίτερ για το “ποιος είναι” τίθεται σ' ένα νέο σημείο αφετηρίας, απαραίτητο για τη συνέχεια, μα όχι τόσο εμφατικό ώστε να καπελώσει τις εξελίξεις στην πρώτη του αυτή περιπέτεια.

Όλα αυτά, η συσπείρωση της νεοσύστατης παρέας γύρω απ' το κοινό τους συμφέρον, η προσωπική πορεία του Πίτερ προς έναν νέο σκοπό ζωής, αλλά και τα γεγονότα στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονται οι ήρωές μας, δένουν αβίαστα μέσα απ' τη σκηνοθεσία του Γκαν αφήνοντας στο υπέροχο καστ τον απαραίτητο χώρο για ν' αφήσει το στίγμα του. Πρώτος και καλύτερος ο Κρις Πρατ, ο οποίος κάθε άλλο παρά πρωτάρης μοιάζει ως πρωταγωνιστής, φέρνοντας με άνεση εις πέρας την αποστολή του να δώσει ζωή και πρόσωπο σ' έναν, άλλοτε, χάρτινο ήρωα. Δίπλα του στέκονται άψογα η Ζόι Σαλντάνα με τον Ντέιβ Μπαουτίστα, όπως και ο υπέροχος Μπράντλεϊ Κούπερ, δηλαδή η φωνή πίσω απ' τα παραληρήματα του Ρόκετ. Τη φωνή του στον Γκρουτ, που δε λέει και πολλά, δανείζει ο Βιν Ντίζελ πιθανότατα σε μια απ' τις πιο εύκολες δουλειές της καριέρας του. Τους παραπάνω, πλαισιώνουν μια χούφτα διάσημοι συνάδελφοί τους σε ρόλους, όμως, που ξεχνιούνται εύκολα κι ίσως φανούν πιο χρήσιμοι σε κάποιο σίκουελ.

Αν και τα ατού της ταινίας, οι πρωταγωνιστές και το χιούμορ της, υποσκελίζουν τις αδυναμίες της, δεν είναι δυνατό να μην προσέξει κανείς την παιδική ασθένεια που περνούν όλες οι αντίστοιχες σειρές ταινιών, που είναι η έλειψη αξιοπρόσεκτου “κακού”. Ο Ρόναν, ο τσαντίλας πολέμαρχος που αποζητά την ισοπέδωση του Γαλαξία ως εκδίκηση υπέρ της φυλής του, μοιάζει αρκετά ισοπεδωτικός, αλλά δεν πείθει ποτέ ότι μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο πάρα ως πολυτελής σάκος του μποξ για τους ανερχόμενους ήρωες. Να ένα ακόμη περιθώριο για βελτίωση που θα μπορούσε να μας δώσει μια πολύ καλύτερη συνέχεια. Για να δούμε.

Το “Guardians of the Galaxy” είναι ένα διασκεδαστικό μπλοκμπάστερ.

Βγαίνουν ακόμη:
Το ινδικό δράμα “The Lunchbox”, το μέτριο κατασκοπικό θρίλερ “A Most Wanted Man”, το σίκουελ “Step Up All In” και το ντοκιμαντέρ της Ανέτας Παπαθανασίου “Παίζοντας με τη Φωτιά”.