Locke: Καθηλωτικό δράμα… αυτοκινήτου

του Λουκά Τσουκνίδα

Το “Locke”, η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Στίβεν Νάιτ ως σκηνοθέτη, διαδραματίζεται ολόκληρη μέσα σ' ένα αυτοκίνητο με πρωταγωνιστές τον οδηγό και ένα μικρό, αλλά σημαντικό, τμήμα των τηλεφωνικών “επαφών” του. Με τις πιθανότητες εναντίον του, ο δημιουργός καταφέρνει να χτίσει ένα δράμα που σε απορροφά και σε καθηλώνει μέχρι το τελευταίο του λεπτό κι ο Τομ Χάρντι δίνει, καθιστός, μια απ' τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του.

Η υπόθεση
Καθ' οδόν προς το Λονδίνο, ο ουαλός μηχανικός Άιβαν Λοκ καλείται να επιλύσει μέσω τηλεφώνου μια σειρά προβλημάτων επείγουσας φύσεως, επαγγελματικών και προσωπικών, σε μια νύχτα που θα αποδειχτεί η πιο δύσκολη και πιο καθοριστική της ζωής του...



Η κριτική
Το εγχείρημα του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Στίβεν Νάιτ ήταν εξαρχής εξαιρετικά δύσκολο: να κινηματογραφήσει την κορύφωση του προσωπικού δράματος του κεντρικού του χαρακτήρα με τη δράση να εκτυλίσσεται εξ' ολοκλήρου μέσα στο αυτοκίνητό του, ενώ αυτό κινείται απ' την Ουαλία προς το Λονδίνο, και σε πραγματικό χρόνο. Δύσκολο και το έργο του πρωταγωνιστή του, Τομ Χάρντι, ο οποίος κλήθηκε να κουβαλήσει στις πλάτες του, ερμηνευτικά, το τελικό αποτέλεσμα. Δεδομένου, λοιπόν, του βαθμού δυσκολίας, νομίζω πως τα πήγαν και οι δυο τους εξαιρετικά.

Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας καλός, φαινομενικά αναντικατάστατος για την εταιρεία του, μηχανικός που αφήνει την πιο κρίσιμη βάρδια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας —τα ξημερώματα θα λάβει χώρα η θεμελίωση ενός θεόρατου κτιρίου με την πιο μεγάλη εισροή μπετόν στη βρετανική ιστορία— για να παρεβρεθεί στην πρόωρη γέννα του νόθου γιου του σε νοσοκομείο του Λονδίνου. Την ίδια στιγμή στο σπίτι του, η γυναίκα και οι δυο γιοι του τον περιμένουν για να παρακολουθήσουν όλοι μαζί το ποδοσφαιρικό ματς της αγαπημένης του ομάδας. Σκόπευε να τους μιλήσει, αλλά ο χρόνος του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Μαθημένος να έχει τα πάντα υπό έλεγχο κι έχοντας μάθει σε όλους να περιμένουν από 'κείνον να πράττει το σωστό, ο Άιβαν Λοκ βρίσκεται για πρώτη φορά στη ζωή του μπροστά στο φάσμα της κατάρρευσης όσων έχει καταφέρει να χτίσει σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Όπως και με το τσιμέντο κατά τη θεμελίωση, ένα μικρό λάθος, μια ασήμαντη ρωγμή και όλα μπορούν να πάνε κατά διαόλου.

Ο Στίβεν Νάιτ μας αποκαλύπτει το προφίλ του Άιβαν Λοκ και την κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί μέσα απ' τις τηλεφωνικές συνομιλίες του με 6 βασικά πρόσωπα, τη σύζυγο και τους γιους του, τον προϊστάμενο και τον υφιστάμενό του και την ερωμένη της μιας βραδιάς που έμελλε να κάνει άνω-κάτω την τακτοποιημένη ζωή του. Το ψυχολογικό υπόβαθρο της, στα όρια του ψυχαναγκασμού, ακέραιας προσωπικότητάς του έρχεται στο φως μέσα από τους διαλόγους του με το νεκρό πατέρα του στα κενά μεταξύ των αλλεπάλληλων τηλεφωνημάτων. Χωρίς δραματουργικούς εκβιασμούς ή ραγδαίες, μη αντιστρέψιμες εξελίξεις ο δημιουργός μας βάζει λίγο-λίγο στη θέση του πρωταγωνιστή του, ενός ανθρώπου στον οποίο μοιάζουν να βασίζονται οι πάντες, και χτίζει τη στοιχειώδη αγωνία για την έκβαση της βραδιάς, απαραίτητης για την απόλαυση της αφήγησής του.

Βασική κολώνα αυτής της αφήγησης είναι φυσικά η ερμηνεία του, εξαιρετικά κινηματογραφημένου εντός του περορισμένου χώρου, Τομ Χάρντι, ο οποίος με όπλο την χαρακτηριστική ουαλική προφορά και τις ελεγχόμενες εκρήξεις του φτιάχνει έναν Άιβαν Λοκ που από φαινομενικά αποκολλημένος απ' όσα του συμβαίνουν και ύποπτα ψυχρός μεταμορφώνεται σιγά-σιγά σε έναν χαρακτήρα οικείο και πλήρη από συναισθηματικής και σεναριακής άποψης. Εξαιρετική, βεβαίως, είναι και η υποβοήθηση που του παρέχουν οι συμπρωταγωνιστές του που, με τη φωνή τους και μόνο, συμβάλλουν τα μέγιστα στο χτίσιμο της απαραίτητης ατμόσφαιρας γύρω απ' την κλιμάκωση του βασικού δράματος.

Το πιο ενδιαφέρον όμως με την ταινία του Νάιτ είναι πως, παρά το ότι τα πράγματα μπορούν να ξεφύγουν απ' τον έλεγχο ανά πάσα στιγμή κι η υπόθεση να γίνει θρίλερ, εκείνος κρατά τους δραματικούς τόνους σε επίπεδα γήινα και τον κεντρικό του χαρακτήρα όσο γίνεται πιο αληθοφανή και ανθρώπινο. Το αποκορύφωμα αυτής της επιλογής είναι η υπέροχη κατάληξη ενός καθηλωτικού νυχτερινού ταξιδιού που θα μπορούσε να κρατήσει πολύ ακόμη χωρίς να το βαρεθούμε, μια κατάληξη που μας προσγειώνει όλους, εμάς και τον Άιβαν, στο στέρεο —σαν καλοριγμένο τσιμέντο— έδαφος των πραγματικά σημαντικών ζητημάτων σ' αυτόν τον κόσμο.

Το “Locke” είναι ένα πολύ καλό δράμα αγωνίας, καλοφτιαγμένο και καλοπαιγμένο, αλλά και εντελώς διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει.

Βγαίνουν ακόμη:

Οι κωμωδίες “Love Punch” και “My Summer in Provence” καθώς και το 3D μυθολογικό έπος “ Hercules ” με τον Δε Ροκ στον ομώνυμο ρόλο.