20 εκνευριστικά κλισέ σε κωμωδίες

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Θυμάστε τα τελευταία δέκα (τουλάχιστον) χρόνια να είδατε κάποια κωμωδία που πραγματικά να σας έκανε να γελάσετε με την ψυχή σας; Όχι, δεν «πιάνονται» παραγωγές παλαιότερες των 00’s.

Η αλήθεια είναι ότι μετά βίας πλέον βγαίνουν καλές κωμωδίες στον κινηματογράφο, ενώ οι πραγματικά καλές και αστείες αντιπροσωπεύουν κάτι λιγότερο από το 10% της συνολικής ετήσιας παραγωγής. Ο λόγος; Οι σύγχρονοι σεναριογράφοι πάσχουν από έλλειψη φαντασίας, με αποτέλεσμα να ανακυκλώνουν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια αστεία σε κάθε παραγωγή, παραλλάσσοντας τα ελαφρώς.

Έτσι στην πλειοψηφία των σύγχρονων κωμωδιών, συναντάμε ξανά και ξανά αστεία… ψυγείου, τα οποία παραδόξως κάνουν κάποιους να (χαζο) γελούν ακόμα. Εμάς πάντως, μας ξενερώνουν.

Οι αθυρόστομοι γονείς: Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι επισκέπτεται το σπίτι των γονιών του ενός εκ των δύο, οι οποίοι αποδεικνύονται μεγάλοι κάφροι και δεν διστάζουν είτε να πικάρουν σεξουαλικά το ζευγάρι είτε να αναπολήσουν τις πιο πρόστυχες στιγμές του παρελθόντος. Στάνταρ ατάκες δυσανασχέτησης: «Μαμά! Σε παρακαλώ με ντροπιάζεις!» ή «Μπαμπά! Τι είναι αυτά που λες;».

Οι φωνές σε ήσυχο ακροατήριο: Ο πρωταγωνιστής ακούει κάτι στο ραδιόφωνο σε ένα ήσυχο περιβάλλον με πολύ κόσμο (π.χ. εκκλησία) και αντιδρά με φωνές διαταράσσοντας την ησυχία. Αποτέλεσμα όλο το ακροατήριο να τον κοιτάει περίεργα.

Η (κατά λάθος) χρήση ουσιών και οι παραισθήσεις: Οι πρωταγωνιστές ή ο πρωταγωνιστής κάνουν χρήση ουσιών (εκούσια ή κατά λάθος) και αρχίζουν να βλέπουν παραμορφωμένα πρόσωπα, δράκους, ξωτικά και ακέφαλους καβαλάρηδες. Ακολουθεί η παραδοσιακή ατάκα: «Τι είχε μέσα αυτό που ήπιαμε;» ή «Νομίζω ότι πετάω!». 



Οι παρωδίες δημοφιλών ταινιών: Τα κλισέ ενός συγκεκριμένου είδους αναπαράγονται στον υπερμέγιστο βαθμό με σκοπό να βγάλουν γέλιο σε παραγωγές – συρραφή αποτυχημένων γκαγκ και διαλόγων. Σπανίως βγάζουν γέλιο (με εξαίρεση τις "ναυαρχίδες" του είδους), όμως κανείς δεν πτοείται και τέτοιες ταινίες συνεχίζουν να βγαίνουν (ευτυχώς κατευθείαν σε DVD).

Το «δεν είναι αυτό που νομίζεις»: Ο/η σύντροφος του πρωταγωνιστή/ της πρωταγωνίστριας τον πιάνει στο κρεβάτι με άλλον/η ή σε κάποιο τετ-α-τετ που θυμίζει στάση του σεξ. Και μετά ακολουθεί η κλασική αυτή ατάκα.

Η επίθεση από ζώα: Ο ήρωας θεωρεί ακίνδυνο να πάει να χαϊδέψει – πειράξει κάποιο άγριο ζώο ή κατοικίδιο με αποτέλεσμα εκείνο να αντιδράσει και να τον δαγκώσει (συνήθως ) στα αχαμνά. Ακολουθούν ουρλιαχτά και μια μάχη με το ζώο, το οποίο βγάζει μάτι πως είναι λούτρινο κουκλάκι.



Η λιποθυμία: Κατά την διάρκεια της ταινίας συμβαίνει κάτι «τρελό» και κάποιος από τους πρωταγωνιστές (συνήθως η γυναίκα) λιποθυμά. Ίσως η πιο φτηνή προσπάθεια για να βγει γέλιο από την κινηματογραφική βιομηχανία.

Οι κλανιές: Ο ήρωας αερίζεται μία (ή και περισσότερες φορές) κατά τη διάρκεια της ταινίας συνήθως σε δημόσιο χώρο και οι αντιδράσεις των παρευρισκομένων υποτίθεται ότι είναι αστείες.

Ο σούπερ ντούπερ γκέι φίλος: Δύσκολα θα βρείτε μια πρόσφατη κωμωδία στην οποία να μην έχει συμπρωταγωνιστικό ρόλο κάποιος ομοφυλόφιλος, ο οποίος είναι «κραγμένη» και προσπαθεί να το δείξει με κάθε τρόπο και με κάθε αφορμή στην ταινία. Είτε με το να ντύνεται σε ό,τι πιο πολύχρωμο υπάρχει είτε με το να πετάει συνεχώς ατάκες ομοφυλοφιλικού περιεχομένου.

Τα «αστεία» credits: Σχεδόν σε κάθε κωμωδία πλέον, στο τέλος της ταινίας και ενώ πέφτουν τα credits, παίζουν παράλληλα και σκηνές από τα γυρίσματα όπου οι πρωταγωνιστές κάνουν λάθος φράσεις, αλληλοκοροϊδεύονται και άλλα τέτοια όμορφα. Ούτε καν σκάσιμο χειλιού, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Οι μεταμφιέσεις: Ο μοναδικός άνθρωπος που κατάφερε να βγάλει γέλιο με αστείες μεταμφιέσεις ήταν ο Πήτερ Σέλλερς στον Ροζ Πάνθηρα και δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας. Επομένως, μεταμφιέσεις ανδρών σε γυναίκες, γυναικών σε άνδρες, σκύλων σε ανθρώπων, ανθρώπων σε αρκούδων κ.ο.κ όχι μόνο δε βγάζουν γέλιο, αλλά καταντούν και αφόρητα εκνευριστικές. Άλλωστε, πόσο να γελάσεις με έναν άντρα ο οποίος πασχίζει να περπατήσει με τακούνια;



Το love story: Μα ποιος ο λόγος να υπάρχει σε κάθε, μα σε κάθε, κωμωδία;

Η ερώτηση: «Είσαι έγκυος;»: Η οποία απευθύνεται σε κάποια υπέρβαρη τύπισσα και πάντα ακολουθείται από την απάντηση «όχι». Εδώ υποτίθεται ο θεατής θα πρέπει να γελάσει με την παρεξήγηση λόγω πάχους.

Η χωρίς λόγο ταλαιπωρία του πρωταγωνιστή: Επί μιάμιση ώρα ο πρωταγωνιστείς ταλαιπωρείται και μπλέκει σε απίστευτους μπελάδες, οι οποίοι θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν απλά έλεγε την αλήθεια π.χ. στην κοπέλα του ή στον προϊστάμενό του. Φυσικά, την λέει στο τέλος της ταινίας και όλα λύνονται. «Μα καλά, γιατί δεν μου το είχες πει από την αρχή;», τον ρωτά. Το ίδιο αναρωτιόμαστε και εμείς.

Το «προχωρημένο» πιτσιρίκι: Στην πλειοψηφία των σύγχρονων κωμωδιών, ένας πιτσιρικάς (συνήθως αφροαμερικανός) σκέφτεται, μιλά, δίνει συμβουλές και πράττει όπως ακριβώς θα έκανε και ένας ενήλικας. Επίσης βρίζει σαν νταλικέρης.

Ο «πρέπει κάτι να σου πω» διάλογος
Πάει κάπως έτσι:
- Κύριε, πρέπ…
- Μην με διακόπτεις! (συνεχίζει να μιλά στο τηλέφωνο)
- Πρέπει να μάθετε ότ…
- Τι δεν κατάλαβες; Κάνω μια δουλειά αυτή τη στιγμή!
- (με ανυπομονησία) Κύριε ο τάδε έκανε… (π.χ. μια αναπάντεχη τροπή των πραγμάτων)
- Καλά, και γιατί δεν μου το έλεγες τόση ώρα;

Ο λευκός που το παίζει nigga: Είναι το ίδιο κακόγουστο με το να το δει κάποιος στην πραγματικότητα (στην Αμερική). Στην Ελλάδα έχουμε τον Νίκο Βουρλιώτη.

Ο nerd που γίνεται γκομενάκι: Ο πιο loser/άσχημος τύπος του σχολείου/της δουλειάς, που τρώει φάπες/χώσιμο/δούλεμα από όλους, ερωτεύεται την τέλεια γυναίκα και αποφασίζει να γίνει κλασάτος. Εν τέλει γίνεται και παντρεύονται. Το ίδιο ισχύει και για το αντίθετο φύλο.



Το χτύπημα κάτω από τη μέση: Συνήθως κλωτσιά στα αχαμνά από κάποιον συμπρωταγωνιστή ή κατά λάθος μπουνιά στα αχαμνά ή χτύπημα σε έπιπλο. Ακολουθεί η (υποτίθεται αστεία) ατάκα: «Άουτς! Αυτό πρέπει να πόνεσε». Στα καπάκια ο πρωταγωνιστής πέφτει κάτω σφαδάζοντας.

Τα αστεία για μαύρους: Σε κάθε κωμωδία που υπάρχει κάποιος αφροαμερικάνος, γίνεται τουλάχιστον ένα κακόγουστο αστείο για τους μαύρους με αποτέλεσμα αυτός να παρεξηγείται.

Η ατάκα «Είμαι πολύ γέρος γι’ αυτά»: Πιθανότατα η πιο πολυχρησιμοποιημένη ατάκα στην κωμική ιστορία του σύγχρονου κινηματογράφου.

Εσείς ποια θεωρείτε ότι είναι τα κλισέ των σύγχρονων κωμωδιών;