Elysium: Ο Ματ Ντέιμον εν (καταιγιστική) δράσει

του Λουκά Τσουκνίδα
 
Ο δημιουργός του εξαιρετικού “District 9”, ο νοτιοαφρικανός Νιλ Μπλόμκαμπ, επιστρέφει με ένα ακόμη θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, με τον Ματ Ντέιμον στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Σάρλτο Κόπλεϊ στο ρόλο του “κακού”. Το “Elysium” δε διαθέτει τη φρεσκάδα, την ωμότητα ή τον σαρκαστικό μισανθρωπισμό του “District 9”, είναι όμως μια καλοειπωμένη ιστορία με πολύ καλές ερμηνείες και ανταποδοτικές δόσεις δράσης.

Η υπόθεση

Βρισκόμαστε στο σχετικά μακρινό μέλλον, στο έτος 2154. Στη Γη κατοικούν οι φτωχές μάζες, ενώ οι πλούσιοι ζουν σε έναν τεχνητό δορυφόρο της Γης, το παραδεισένιο Ελίζιουμ, όπου κάθε σπίτι διαθέτει ένα μηχάνημα που θεραπεύει τα πάντα. Ο Μαξ είναι ένας πρώην κατάδικος που κοιτάζει τη δουλειά του, το καθημερινό μεροκάματο σ' ένα εργοστάσιο οπλικών συστημάτων. Μια μέρα, εξαναγκάζεται να έρθει σε επαφή με μια θανατηφόρα δόση ραδιενέργειας κι έτσι απευθύνεται στον τοπικό μαφιόζο, τον Σπάιντερ, ο οποίος πληρώνεται αδρά για να στέλνει κόσμο στο Ελίζιουμ με κακή κατάληξη συνήθως. Ο λίγος χρόνος που του απομένει και μια αναπάντεχη συνάντηση με την εφηβική του αγάπη και την άρρωστη κορούλα της, κάνουν τον Μαξ να δεχτεί τους όρους του παλιού του αφεντικού και να επιχειρήσει να αρπάξει τους κωδικούς που θα στείλουν όλους τους κατοίκους της Γης στον δορυφόρο των προνομιούχων...



Η κριτική

Αυτή τη φορά το σεναριακό πρόσχημα του Μπλόμκαμπ είναι λιγότερο ευρηματικό, πολύ πιο προφανές, αλλά και μακράν προσιτότερο στο ευρύ κοινό. Τα απόλυτο ανθρώπινο αγαθό είναι η υγεία κι αυτό ακριβώς είναι που ξεχωρίζει εν έτει 2154 τους έχοντες απ' τους υπόλοιπους οι οποίοι βασίζονται ακόμη στο “ΕΣΥ” της εποχής, που δε μοιάζει πολύ διαφορετικό απ' το σημερινό, για να επιβιώσουν. Πολλοί άνθρωποι λοιπόν, ρισκάρουν το θάνατο για λίγα λεπτά επάνω στο Ελίζιουμ, αρκετά για να προλάβουν να μπουν σε κάποιο σπίτι και με την πλαστή κάρτα τους να ενεργοποιήσουν τον “θεραπευτή”, ώστε να επιστρέψουν υγιείς στην επίγεια κόλαση όπου απελαύνονται μετά τη σύλληψή τους.

Ο ήρωάς μας δεν είναι ιδεολόγος, ούτε οραματιστής. Μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές, έγινε παράνομος για να επιβιώσει και σαν έντιμος συνεργάτης, εξέτισε την ποινή του αντί να δώσει το αφεντικό του στις αρχές. Τώρα δουλεύει πειθήνια στη γραμμή παραγωγής προσπαθώντας να χτίσει τη ζωή του, έστω και μακριά απ' το παιδικό του όνειρο, το Ελίζιουμ. Η μοίρα βέβαια του επιφυλάσσει κάτι πολύ διαφορετικό κι από συμβιβασμένος εργάτης θα γίνει αιχμή μιας επαναστατικής εξέλιξης και παράγοντας αναχαίτισης ενός πραξικοπήματος, όχι μόνο επειδή πεθαίνει, αλλά κι επειδή αγαπά.

Όλα αυτά τα στερεοτυπικά ανακατεύονται αριστοτεχνικά απ' τον δημιουργό της ταινίας με μικρές δόσεις υφέρποντος χιούμορ και χορταστικές δόσεις δράσης σώμα-με-σώμα και μας σερβίρονται με άψογο ρυθμό και με αφηγηματική καθαρότητα, παρά τη συγκεχυμένη φύση όσων ψευδοεπιστημονικών ξεστομίζουν οι χαρακτήρες για να μας βάλουν στο πνεύμα της ιστορίας. Συγκεχυμένη βέβαια είναι και η πολιτική κατάσταση μέσα στην οποία διαδραματίζεται αυτή, η οποία ενώ διατηρεί τους προνομιούχους ψηλά κινδυνεύει με εκ των έσω ανατροπή για λόγους υπερβολικής... φλωριάς, όπως καταμαρτυρεί η περιφρόνηση της Υπουργού Αμύνης για τον “χαλαρό” Πρωθυπουργό.

Εντάξει, οι σεναριακές τρύπες σπανίως απουσιάζουν από ταινίες δράσης —πόσο μάλλον επιστημονικής φαντασίας— και το νέο έπος του Μπλόμκαμπ δεν αποτελεί εξαίρεση. Η σκηνοθεσία του όμως, καθώς και οι εξαιρετικές ερμηνείες απ' όλους τους πρωταγωνιστές, με μπροστάρηδες τον αναμενόμενα καλό Ματ Ντέιμον και τον απίθανο νοτιοαφρικανό καρατερίστα Σάρλτο Κόπλεϊ, ανεβάζουν την ταινία του κάποια επίπεδα και την καθιστούν, αν μη τι άλλο, απολαυστική.

Το “Elysium” είναι μια πολύ καλή ταινία δράσης από έναν σκηνοθέτη που αναμένεται να κάνει πολύ σπουδαία πράγματα στο μέλλον.

Βγαίνουν ακόμη:
Η αμερικάνικη κωμωδία “We're the Millers”, το γαλλικό δράμα εποχής του Κλοντ Μιγιέρ “Therese D”, το γαλλικό θρίλερ κατασκοπείας “Mobius”, η αμερικάνικη ταινία δράσης “The Numbers Station” και η ταινία κινουμένων σχεδίων “Planes”.