Top 10 ταινίες δράσης

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Η δημιουργία Top 10 για ταινίες ήταν ανέκαθεν δύσκολη υπόθεση. Πως μπορείς να επιλέξεις μόλις δέκα τίτλους για να αντιπροσωπεύσουν ένα κινηματογραφικό είδος, πόσο μάλλον όταν αυτό είναι οι ταινίες δράσης; Αναγκαστικά θα διαλέξεις εκείνες που άφησαν εποχή, που δημιούργησαν action είδωλα, ακόμα και με την πλήρη απουσία σεναρίου ή ανάπτυξης χαρακτήρων. Εκείνες που σε κράτησαν κολλημένο στην μεγάλη – ή μικρή – οθόνη και σε έκαναν να χορτάσεις εκρήξεις, ξύλο, κυνηγητά και macho ατάκες. Σίγουρα δεν τις συμπεριλάβαμε όλες, σίγουρα η παρακάτω λίστα μπορεί να έχει δεκάδες τροποποιήσεις. Για αυτό ακριβώς, σας προκαλούμε να μας γράψετε τα δικά σας Top 10 στα σχόλια του άρθρου.

The Rock (1996)
Michael Bay (σκηνοθέτης), Jerry Bruckheimer (παραγωγός). Το – νεοσύστατο τότε - «δίδυμο των blockbuster», άνοιξε τις πύλες της φυλακής του Αλκατράζ και μας χάρισε μια από τις πιο χορταστικές ταινίες δράσης της δεκαετίας του ’90. Με την βοήθεια του απολαυστικού Sean Connery, του οσκαρικού Nicholas Cage (είχε κερδίσει την προηγούμενη χρονιά το βραβείο για το Leaving Las Vegas) και των εντυπωσιακών ειδικών εφέ, ο «Βράχος» έχει όλο το πακέτο που θα περιμέναμε από μια υπερπαραγωγή δράσης: εκκωφαντικές εκρήξεις, κυνηγητό και υποβλητικό soundtrack (ο Hans Zimmer στα καλύτερά του). Από τις κορυφαίες σκηνές της ταινίας η καταδίωξη με το Hummer και την Ferrari.



300 (2006)
Το δημοφιλές comic του Frank Miller (Sin City, Robocop), έγινε στα χέρια του Zack Snyder (The Watchmen), μία βίαιη ελεγεία δράσης με βιντεοκλιπίστικη σκηνοθεσία, ατάκες που ξεχειλίζουν τεστοστερόνη και six pack να φαν και οι… Σπαρτιάτες. Η εικαστική προσέγγιση της ταινίας εντυπωσιάζει, παρότι γυρίστηκε εξολοκλήρου σε studio, οι ερμηνείες είναι αναμενόμενα κάτω του μετρίου (διάλογοι και ουρλιαχτά ένα και το αυτό), αλλά ποιος νοιάζεται; Το μόνο που περιμένουμε είναι η επόμενη σύγκρουση Σπαρτιατών – Περσών για να δούμε την οθόνη να γεμίζει – ξανά – με αίμα και κομμένα μέλη. This is Sparta!



The Dark Knight (2008)
Αν με το Batman Begins (2005), o Cristopher Nolan (Memento, Inception) έδωσε ανάσα ζωής στο θρυλικό δημιούργημα του Bob Kane, με το Dark Night απογείωσε τον «Σκοτεινό Ιππότη» και του εξασφάλισε μια θέση στο πάνθεον των ταινιών δράσης, όπως ακριβώς του άξιζε. Χωρίς να θυσιάζει πλοκή και ανάπτυξη χαρακτήρων στον βωμό του εύκολου εντυπωσιασμού, το Dark Night είναι η απόλυτη ταινία δράσης, με πολύ καλές ερμηνείες από όλο το καστ (αποκορύφωμα ο μακαρίτης Ledger στον ρόλο του Joker), «σκοτεινή» σκηνοθεσία και εξαιρετικό soundtrack από τον μετρ του είδους Hans Zimmer.



Die Hard: With a Vengeance (1995)
O Bruce Willis επιστρέφει για τρίτη φορά στον ρόλο που τον καθιέρωσε: του μονίμως μεθυσμένου, ατημέλητου και τσαντισμένου ντετέκτιβ McLane. Αυτήν την φορά αντιμετωπίζει έναν τρομοκράτη (φοβερός «κακός» o Jeremy Irons), ο οποίος έχει τοποθετήσει βόμβες σε πολυσύχναστα σημεία της Νέας Υόρκης. Η πετυχημένη συνταγή των δύο προηγούμενων ταινιών της σειράς υπάρχει και εδώ, με την διαφορά ότι η δράση έχει… πολλαπλασιαστεί. Ετοιμαστείτε λοιπόν, για ακόμα περισσότερες εκρήξεις, κυνηγητά, χιουμοριστικές ατάκες και τραβηγμένες από τα μαλλιά καταδιώξεις. Όσα δηλαδή, μας έκαναν να αγαπήσουμε την σειρά του Die Hard – και τον Bruce Willis.



The Expendables (2010)
Τι και αν συγκέντρωσε τις χειρότερες κριτικές; Τι και αν ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής Sly προτάθηκε για Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερης Σκηνοθεσίας; Το The Expendables είναι η απόλυτη macho ταινία δράσης με το απόλυτο macho καστ. Σημειώνετε; Sylvester Stalone, Jason Statham, Dolf Lundgren, Jet Li, Bruce Willis, Mickey Rourke και… Arnold Schwarzenegger παρελαύνουν μπροστά μας σε ένα συνονθύλευμα εκρήξεων, βίαιων μονομαχιών, πυροβολισμών, μιλιταριστικής προπαγάνδας, σέξι υπάρξεων και ενέσεων botox και τεστοστερόνης. Περιμένουμε αγωνιωδώς το sequel με τον Jean Claude Van Damme στον ρόλο του κακού.



Inception (2010)
Ο Christopher Nolan τα κατάφερε ξανά. Αυτήν την φορά άφησε τον μύθο του Σκοτεινού Ιππότη και ασχολήθηκε με τον κόσμο του ονείρου με… ονειρικά αποτελέσματα. Η καλύτερη – κατά την άποψή μας – ταινία της χρονιάς που πέρασε, είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ δράσης με τα όλα του: εκρήξεις, πυροβολισμούς, αγωνιώδες μάχες με τον χρόνο, έξυπνο σενάριο, φοβερό soundtrack (ξανά μανά Hans Zimmer) και υποβλητικό ντεκόρ. Σκηνές ανθολογίας η σεκάνς της μάχης σε μηδέν βαρύτητα και η «βουτιά» του βαν στην θάλασσα.



Kill Bill Vol. 1 (2003)
Όταν ο Tarantino αποφάσισε να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη την αγάπη του για την παράδοση των Πολεμικών Τεχνών, γνωρίζαμε ότι δεν θα παρακολουθήσουμε μια ακόμα τυπική ταινία δράσης. Το αποτέλεσμα ήταν ακόμα καλύτερο των προσδοκιών μας. Μια τυπική γυναικεία ιστορία εκδίκησης, μετατρέπεται στα χέρια του ιδιόρρυθμου σκηνοθέτη σε αιματοβαμμένο cult αριστούργημα με διάσπαρτες σινεφίλ αναφορές, εντυπωσιακές μονομαχίες με σπαθιά, χιούμορ που σπάει κόκκαλα και μια Uma Thurman πραγματικό χάρμα οφθαλμών.



Terminator 2: Judgment Day
He is back. Πολύ πριν ο James Cameron ασχοληθεί με την δακρύβρεχτη ρομαντζάδα του Titanic, γνώριζε πολύ καλά πώς να κάνει ταινίες δράσης. Εξόπλισε τον Κυβερνήτη Arnold με αρκετά όπλα για να ισοπεδώσει μια κωμόπολη και δημιούργησε ένα φουτουριστικό sequel το οποίο ξεπέρασε κατά πολύ τον προκάτοχό του σε επίπεδο σκηνών δράσης και ειδικών εφέ.



The Bourne Identity (2002)
Ας μας συγχωρήσει ο James, αλλά ο Jason Bourne είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο cool πράκτορας των 00’s. H πρώτη ταινία της βασισμένης σε βιβλία του Robert Ludlum τριλογίας, αποτελεί ένα σφιχτοδεμένο κατασκοπικό θρίλερ με καταιγιστική δράση, ανθρωποκυνηγητά που κόβουν την ανάσα και εντυπωσιακό ξυλίκι.



The Killer (1989)
Προτού ο John Woo γίνει διάσημος στο Hollywood με ταινίες όπως το Mission Impossible 2 και το Face Off, γύριζε ταινίες δράσης στο Hong Kong χρησιμοποιώντας για πρώτη την slow motion απεικόνιση των μαχών, που θα τον έκανε αργότερα δημοφιλή στην αμερικάνικη blockbuster αγορά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω και ταινία που του άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για τον Λεωφόρο των Ονείρων ήταν το υπέρ βίαιο The Killer με τον Chow Yun-Fat (Τίγρης και Δράκος). Το βλέπουμε ξανά σαν φόρο τιμής στον σκηνοθέτη που –μετά τον Sam Pekinpah – μας χάρισε ορισμένες από τις ομορφότερες «χορογραφίες» μαχών σώμα με σώμα και πυροβολισμών στην ιστορία του σύγχρονου κινηματογράφου.