Control: Οπαδός του ροκ εν' ρολ
Την σύντομη αλλά παθιασμένη ζωή του τραγουδιστή των Joy Divison, Ίαν Κέρτις, επιχειρεί να φωτίσει ο Άντον Κόρμπιν και τα καταφέρνει με σεμνότητα και στοργική ματιά σε φόντο... ασπρόμαυρο.
του Λουκά Τσουκνίδα
Δεν υπήρξα φαν των «Joy Division» στα έιτιζ. Δεν πολυάκουγα μουσική έτσι κι αλλιώς κι όταν άκουσα, κόλλησα με το αμερικάνικο χιπ χοπ και οτιδήποτε ρυθμικό γενικότερα. Πολύ αργότερα, στη διάρκεια της πρώτης φοιτητικής μου θητείας, άρχισα ν’ ακούω από φίλους πράγματα που με άφηναν αδιάφορο παλιότερα. Από τους ήχους που μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον ήταν κάποια τραγούδια των «Joy» και η χροιά του Ίαν Κέρτις. Από τα χείλη του, το «Love will tear us apart» σήμαινε κάτι παραπάνω από τα προφανή, ειδικά αφότου έμαθα για το τραγικό τέλος που έδωσε ο ίδιος στη ζωή του.
Ο τίτλος αυτού του υπέροχου τραγουδιού, θα μπορούσε να μπει και στην σινέ-βιογραφία του, αν οι δημιουργοί προσδοκούσαν στην εύκολη συγκίνηση. Αν ήθελαν να χτίσουν ακόμα ένα ροκ μύθο και να φύγουν με το παραδάκι. Ευτυχώς που ο Άντον Κόρμπιν δεν είχε τέτοιες προθέσεις και η ταινία του «Control», είναι γεμάτη από την ψυχή και την προσωπικότητα του τιμώμενου προσώπου.
Η ιστορία βασίζεται στο βιβλίο της χήρας Ντέμπορα Κέρτις, ξεκινά από τις τελευταίες εφηβικές μέρες του τραγουδιστή και φτάνει μέχρι την δυσάρεστη στιγμή της αυτοκτονίας του. Παρακολουθούμε τον νεαρό καθώς ακροβατεί ανάμεσα σε συμβατικές επιλογές ζωής, το βιαστικό γάμο του, την πρωινή δουλειά στο γραφείο ευρέσεως εργασίας του Μάκλσφιλντ και άλλες πιο αντισυμβατικές -για την εποχή και τον τόπο του βέβαια- τις πρώτες πανκ συναυλίες, τα ναρκωτικά και το ποτό, την ένταξή του σε ροκ συγκρότημα.
Πρόκειται για μια επιλογή από κομβικές στιγμές της σύντομης ζωής του Ίαν Κέρτις, που αποτέλεσαν ίσως και τη βάση των πολλών εσωτερικών του συγκρούσεων. Τα προβλήματα υγείας και η δυσκολία του να ανταπεξέλθει στο ρόλο του συζύγου και του πατέρα, μάλλον βάρυναν κατά πολύ στους ώμους του πριν αποφασίσει να εγκαταλείψει το πλοίο.
Το δύσκολο πρωταγωνιστικό ρόλο ανέλαβε με ιδιαίτερο ρίσκο για την καριέρα του ο νεαρός Σαμ Ράιλι και τα κατάφερε νομίζω περίφημα. Αποδίδει πολύ ζωντανά τη φιγούρα του Κέρτις και μοιάζει να αντιλαμβάνεται πλήρως τις διαστάσεις του χαρακτήρα που υποδύεται, ειδικά τις ρίζες της κατάθλιψής του και την έλλειψη από πολύ νωρίς του αισθήματος της ικανοποίησης στη ζωή του. Η Σαμάνθα Μόρτον είναι υπέροχη στο ρόλο της Ντέμπορα και ο Τόμπι Κέμπελ απολαυστικός στο ρόλο του μάνατζερ των «Joy» Ρομπ Γκρέτον
Ο φωτογράφος Άντον Κόρμπιν σκηνοθετεί λιτά την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, αφήνοντας τις εκφράσεις των προσώπων και τη μουσική να φτιάξουν την ατμόσφαιρα. Η , ασπρόμαυρη φωτογραφία της οποίας είναι προφανώς άριστος γνώστης, αντιστοιχίζεται υποθέτω με το άχρωμο βορειοαγγλικό αστικό τοπίο του ’70 αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ο Κέρτις έβλεπε όσα συνέβαιναν στη ζωή του. Σοφή αισθητική επιλογή, αφού το ροκ στην Αγγλία εκείνης της εποχής πάει γάντι με τις ασπρόμαυρες εικόνες των μικρών εργατικών πόλεων ή προαστίων.
Το «Control» είναι μια σεμνή αλλά διεισδυτική βιογραφική ταινία, μια στοργική ματιά στη σύντομη ροκ θητεία ενός παθιασμένου τραγουδιστή.
Βγαίνουν ακόμα:
- Η βρετανική κωμωδία του αμερικανού Φρανκ Οζ «Death at a Funeral». Μαύρη όσο ο τίτλος της, ασεβής όπως συνηθίζουν οι βρετανοί και πολύ αστεία από τη μέση και μετά.
- Η βιογραφία του «El Greco» από το Γιάννη Σμαραγδή. Όμορφες εικόνες –στο στιλ του Δ. Θεοτοκόπουλου- αλλά πολλά πομπώδη κλισέ που την κάνουν απλά ένα τυπικό δείγμα του είδους και τίποτε παραπάνω.
- Η νέα ταινία του σουηδού Ρόι Άντερσον «You, The Living». Λιγότερος πεσιμισμός απ’ τον αναμενόμενο, σ’ αυτό το πικρά χιουμοριστικό μωσαϊκό από σκηνές στην ζωή καθημερινών –όχι όμως και τόσο απλών— ανθρώπων. Φανταστική φωτογραφία.
- Το «War» με τον Τζετ Λι και τον Τζέισον Στέιθαμ, με πολύ καράτε, πιστολίδι και μια ανατροπή αλά ταινία του Χονγκ-Κονγκ και τέλος, η ταινία φαντασίας «The Seeker: The Dark is Rising».
Δεν υπήρξα φαν των «Joy Division» στα έιτιζ. Δεν πολυάκουγα μουσική έτσι κι αλλιώς κι όταν άκουσα, κόλλησα με το αμερικάνικο χιπ χοπ και οτιδήποτε ρυθμικό γενικότερα. Πολύ αργότερα, στη διάρκεια της πρώτης φοιτητικής μου θητείας, άρχισα ν’ ακούω από φίλους πράγματα που με άφηναν αδιάφορο παλιότερα. Από τους ήχους που μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον ήταν κάποια τραγούδια των «Joy» και η χροιά του Ίαν Κέρτις. Από τα χείλη του, το «Love will tear us apart» σήμαινε κάτι παραπάνω από τα προφανή, ειδικά αφότου έμαθα για το τραγικό τέλος που έδωσε ο ίδιος στη ζωή του.
Ο τίτλος αυτού του υπέροχου τραγουδιού, θα μπορούσε να μπει και στην σινέ-βιογραφία του, αν οι δημιουργοί προσδοκούσαν στην εύκολη συγκίνηση. Αν ήθελαν να χτίσουν ακόμα ένα ροκ μύθο και να φύγουν με το παραδάκι. Ευτυχώς που ο Άντον Κόρμπιν δεν είχε τέτοιες προθέσεις και η ταινία του «Control», είναι γεμάτη από την ψυχή και την προσωπικότητα του τιμώμενου προσώπου.
Η ιστορία βασίζεται στο βιβλίο της χήρας Ντέμπορα Κέρτις, ξεκινά από τις τελευταίες εφηβικές μέρες του τραγουδιστή και φτάνει μέχρι την δυσάρεστη στιγμή της αυτοκτονίας του. Παρακολουθούμε τον νεαρό καθώς ακροβατεί ανάμεσα σε συμβατικές επιλογές ζωής, το βιαστικό γάμο του, την πρωινή δουλειά στο γραφείο ευρέσεως εργασίας του Μάκλσφιλντ και άλλες πιο αντισυμβατικές -για την εποχή και τον τόπο του βέβαια- τις πρώτες πανκ συναυλίες, τα ναρκωτικά και το ποτό, την ένταξή του σε ροκ συγκρότημα.
Πρόκειται για μια επιλογή από κομβικές στιγμές της σύντομης ζωής του Ίαν Κέρτις, που αποτέλεσαν ίσως και τη βάση των πολλών εσωτερικών του συγκρούσεων. Τα προβλήματα υγείας και η δυσκολία του να ανταπεξέλθει στο ρόλο του συζύγου και του πατέρα, μάλλον βάρυναν κατά πολύ στους ώμους του πριν αποφασίσει να εγκαταλείψει το πλοίο.
Το δύσκολο πρωταγωνιστικό ρόλο ανέλαβε με ιδιαίτερο ρίσκο για την καριέρα του ο νεαρός Σαμ Ράιλι και τα κατάφερε νομίζω περίφημα. Αποδίδει πολύ ζωντανά τη φιγούρα του Κέρτις και μοιάζει να αντιλαμβάνεται πλήρως τις διαστάσεις του χαρακτήρα που υποδύεται, ειδικά τις ρίζες της κατάθλιψής του και την έλλειψη από πολύ νωρίς του αισθήματος της ικανοποίησης στη ζωή του. Η Σαμάνθα Μόρτον είναι υπέροχη στο ρόλο της Ντέμπορα και ο Τόμπι Κέμπελ απολαυστικός στο ρόλο του μάνατζερ των «Joy» Ρομπ Γκρέτον
Ο φωτογράφος Άντον Κόρμπιν σκηνοθετεί λιτά την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, αφήνοντας τις εκφράσεις των προσώπων και τη μουσική να φτιάξουν την ατμόσφαιρα. Η , ασπρόμαυρη φωτογραφία της οποίας είναι προφανώς άριστος γνώστης, αντιστοιχίζεται υποθέτω με το άχρωμο βορειοαγγλικό αστικό τοπίο του ’70 αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ο Κέρτις έβλεπε όσα συνέβαιναν στη ζωή του. Σοφή αισθητική επιλογή, αφού το ροκ στην Αγγλία εκείνης της εποχής πάει γάντι με τις ασπρόμαυρες εικόνες των μικρών εργατικών πόλεων ή προαστίων.
Το «Control» είναι μια σεμνή αλλά διεισδυτική βιογραφική ταινία, μια στοργική ματιά στη σύντομη ροκ θητεία ενός παθιασμένου τραγουδιστή.
Βγαίνουν ακόμα:
- Η βρετανική κωμωδία του αμερικανού Φρανκ Οζ «Death at a Funeral». Μαύρη όσο ο τίτλος της, ασεβής όπως συνηθίζουν οι βρετανοί και πολύ αστεία από τη μέση και μετά.
- Η βιογραφία του «El Greco» από το Γιάννη Σμαραγδή. Όμορφες εικόνες –στο στιλ του Δ. Θεοτοκόπουλου- αλλά πολλά πομπώδη κλισέ που την κάνουν απλά ένα τυπικό δείγμα του είδους και τίποτε παραπάνω.
- Η νέα ταινία του σουηδού Ρόι Άντερσον «You, The Living». Λιγότερος πεσιμισμός απ’ τον αναμενόμενο, σ’ αυτό το πικρά χιουμοριστικό μωσαϊκό από σκηνές στην ζωή καθημερινών –όχι όμως και τόσο απλών— ανθρώπων. Φανταστική φωτογραφία.
- Το «War» με τον Τζετ Λι και τον Τζέισον Στέιθαμ, με πολύ καράτε, πιστολίδι και μια ανατροπή αλά ταινία του Χονγκ-Κονγκ και τέλος, η ταινία φαντασίας «The Seeker: The Dark is Rising».
