Πέντε βιβλία φτιαγμένα για τη μεγάλη οθόνη
Δράση, χιούμορ, χαρακτήρες και ανατροπές. Πέντε αγαπημένα βιβλία που θα θέλαμε να δούμε να μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη, μαζί με τους σκηνοθέτες που θα τα αναλάμβαναν προς αποφυγή... δυσάρεστων εκπλήξεων.
της Ηρώς Κουνάδη
Οι αντιδράσεις που συνήθως ακολουθούν την ανακοίνωση ότι ένα αγαπημένο σου βιβλίο πρόκειται να μεταφερθεί στο σελιλόιντ είναι, κατά σειρά, χαρά, ανυπομονησία, αντιρρήσεις για τους συντελεστές («μα ποιος σκέφτηκε τον James Bond για Βρετανό Κατάσκοπο στο Ράφτη του Παναμά; Καμία φαντασία πια;») και τελικά, με την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες, γκρίνια: «Έλα τώρα, το βιβλίο ήταν εκατό φορές καλύτερο». «Παρέλειψαν βασικά στοιχεία της πλοκής». «Τα ‘λεγα εγώ εξαρχής ότι ο Pierce Brosnan είναι ατάλαντος. Κατέστρεψε όλη την ταινία».
Παρ’ όλα αυτά, εμείς οι... διχασμένοι ανάμεσα στις δύο τέχνες δεν έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε, κάθε φορά που τελειώνουμε ένα καλό βιβλίο, πόσο καλή ταινία θα γινόταν. Πέντε από αυτά συγκεντρώσαμε στη λίστα που ακολουθεί, μαζί με τους κατά-προτίμηση-σκηνοθέτες, προς αποφυγή δυσάρεστων εκπλήξεων και εκβάσεων όπως οι παραπάνω.
Το Κόκκινο στο φτερό του παπαγάλου του Daniel Chavarria
Η ιστορία σε 34 λέξεις: Ευυπόληπτος Ουρουγουανός με διαβατήριο Αργεντινής κάνει τον επιχειρηματία στην Κούβα, κινεί τις υποψίες συμπατριώτη του – πολιτικού κρατούμενου της ουρουγουανής δικτατορίας και ερωτευμένου με συνοδό κυρίων η οποία ονειρεύεται να φύγει στην Ευρώπη. Ακολουθεί ανθρωποκυνηγητό.
Γιατί θα μας άρεσε να το δούμε στις σκοτεινές αίθουσες: Γιατί από τις πρώτες τριάντα σελίδες μοιάζει φτιαγμένο για να γίνει ταινία: Η κινηματογραφική αφήγηση που κινείται μπρος-πίσω στον χρόνο εξυπηρετεί τέλεια, εκτός από την πλοκή και τις ανατροπές της, και την αποκαθήλωση των χαρακτήρων –οι αρχικά «καλοί» εκ των οποίων είναι τελικά «κακοί» και το ανάποδο. Και για το εξωτικό σκηνικό της Αβάνα σε κάθε σκηνή.
Ποιος θα το σκηνοθετούσε: Ο Martin Scorsese, για να κάνει τα θαύματά του με τα flashback και τα «καλοί-κακοί-καλοί-κακοί» στους χαρακτήρες.
Μέχρι τότε: Αγοράστε το από τις εκδόσεις Opera.
Ο νούμερο ένα καταζητούμενος του John Le Carre
Η ιστορία σε 41 λέξεις: Τσετσένος Μουσουλμάνος παράνομος μετανάστης στο Αμβούργο θέλει και δεν θέλει τη βρώμικη κληρονομιά που του έχει αφήσει ο πατέρας του, εξοργίζει μυστικές υπηρεσίες και τραπεζίτη ο οποίος ερωτεύεται την δικηγόρο που τον υπερασπίζεται. Εκείνη όμως είναι ερωτευμένη με τον πελάτη της.
Γιατί θα μας άρεσε να το δούμε στις σκοτεινές αίθουσες: Για το σασπένς του και τους συγκλονιστικούς του χαρακτήρες που αλλάζουν διαρκώς στρατόπεδα, από την αρχή μέχρι το τέλος, κάνοντας δύσκολο το να μαντέψει κανείς το τέλος (εκτός αν έχει διαβάσει το βιβλίο). Και για την καθαρή, προσγειωμένη και ανθρώπινη ματιά στον σύγχρονο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Διαβάστε ολόκληρη την κριτική μας εδώ.
Ποιος θα το σκηνοθετούσε: Ο Steven Spielberg, για να του δώσει την ιστορική χροιά που τόσο αγαπά τα τελευταία χρόνια. Κατά προτίμηση με τον Javier Bardem στον ρόλο του τίτλου.
Μέχρι τότε: Αγοράστε το online από τις Εκδόσεις Bell, ή κάντε υπομονή μέχρι τον προσεχή Νοέμβριο, που θα το δούμε όντως στις αίθουσες από τον Anton Corbijn (του Control) με τον Daniel Bruhl (του Goodbye Lenin) στον ρόλο του τίτλου.
Οι αντιδράσεις που συνήθως ακολουθούν την ανακοίνωση ότι ένα αγαπημένο σου βιβλίο πρόκειται να μεταφερθεί στο σελιλόιντ είναι, κατά σειρά, χαρά, ανυπομονησία, αντιρρήσεις για τους συντελεστές («μα ποιος σκέφτηκε τον James Bond για Βρετανό Κατάσκοπο στο Ράφτη του Παναμά; Καμία φαντασία πια;») και τελικά, με την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες, γκρίνια: «Έλα τώρα, το βιβλίο ήταν εκατό φορές καλύτερο». «Παρέλειψαν βασικά στοιχεία της πλοκής». «Τα ‘λεγα εγώ εξαρχής ότι ο Pierce Brosnan είναι ατάλαντος. Κατέστρεψε όλη την ταινία».
Παρ’ όλα αυτά, εμείς οι... διχασμένοι ανάμεσα στις δύο τέχνες δεν έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε, κάθε φορά που τελειώνουμε ένα καλό βιβλίο, πόσο καλή ταινία θα γινόταν. Πέντε από αυτά συγκεντρώσαμε στη λίστα που ακολουθεί, μαζί με τους κατά-προτίμηση-σκηνοθέτες, προς αποφυγή δυσάρεστων εκπλήξεων και εκβάσεων όπως οι παραπάνω.
Το Κόκκινο στο φτερό του παπαγάλου του Daniel Chavarria
Η ιστορία σε 34 λέξεις: Ευυπόληπτος Ουρουγουανός με διαβατήριο Αργεντινής κάνει τον επιχειρηματία στην Κούβα, κινεί τις υποψίες συμπατριώτη του – πολιτικού κρατούμενου της ουρουγουανής δικτατορίας και ερωτευμένου με συνοδό κυρίων η οποία ονειρεύεται να φύγει στην Ευρώπη. Ακολουθεί ανθρωποκυνηγητό.
Γιατί θα μας άρεσε να το δούμε στις σκοτεινές αίθουσες: Γιατί από τις πρώτες τριάντα σελίδες μοιάζει φτιαγμένο για να γίνει ταινία: Η κινηματογραφική αφήγηση που κινείται μπρος-πίσω στον χρόνο εξυπηρετεί τέλεια, εκτός από την πλοκή και τις ανατροπές της, και την αποκαθήλωση των χαρακτήρων –οι αρχικά «καλοί» εκ των οποίων είναι τελικά «κακοί» και το ανάποδο. Και για το εξωτικό σκηνικό της Αβάνα σε κάθε σκηνή.
Ποιος θα το σκηνοθετούσε: Ο Martin Scorsese, για να κάνει τα θαύματά του με τα flashback και τα «καλοί-κακοί-καλοί-κακοί» στους χαρακτήρες.
Μέχρι τότε: Αγοράστε το από τις εκδόσεις Opera.
Ο νούμερο ένα καταζητούμενος του John Le Carre
Η ιστορία σε 41 λέξεις: Τσετσένος Μουσουλμάνος παράνομος μετανάστης στο Αμβούργο θέλει και δεν θέλει τη βρώμικη κληρονομιά που του έχει αφήσει ο πατέρας του, εξοργίζει μυστικές υπηρεσίες και τραπεζίτη ο οποίος ερωτεύεται την δικηγόρο που τον υπερασπίζεται. Εκείνη όμως είναι ερωτευμένη με τον πελάτη της.
Γιατί θα μας άρεσε να το δούμε στις σκοτεινές αίθουσες: Για το σασπένς του και τους συγκλονιστικούς του χαρακτήρες που αλλάζουν διαρκώς στρατόπεδα, από την αρχή μέχρι το τέλος, κάνοντας δύσκολο το να μαντέψει κανείς το τέλος (εκτός αν έχει διαβάσει το βιβλίο). Και για την καθαρή, προσγειωμένη και ανθρώπινη ματιά στον σύγχρονο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Διαβάστε ολόκληρη την κριτική μας εδώ.
Ποιος θα το σκηνοθετούσε: Ο Steven Spielberg, για να του δώσει την ιστορική χροιά που τόσο αγαπά τα τελευταία χρόνια. Κατά προτίμηση με τον Javier Bardem στον ρόλο του τίτλου.
Μέχρι τότε: Αγοράστε το online από τις Εκδόσεις Bell, ή κάντε υπομονή μέχρι τον προσεχή Νοέμβριο, που θα το δούμε όντως στις αίθουσες από τον Anton Corbijn (του Control) με τον Daniel Bruhl (του Goodbye Lenin) στον ρόλο του τίτλου.
